006. Melissa Wakefield

Ik zette mijn tas met een plof op de grond. Ik zuchtte, en ging met de buitenkant van mijn pols langs mijn voorhoofd. Ik opende de deur van de bijkeuken, en ging naar binnen. 'Mam waar ben je?' riep ik door het huis omdat ik haar niet kon vinden. Ik hoorde een hard gestommel van de trap afkomen, en de deur naar de hal sloeg open. 'Hoe was je eerste dag lieverd!?' vroeg mijn moeder enthousiast. 'Verschrikkelijk, er werkt een of andere Harry. Hij loopt echt de hele tijd te zeuren' 'Oh dat is minder. Naja, het wordt vast heel leuk' zei ze, en ze liep naar de keuken. 'Als je wilt kunnen we uit eten gaan samen?' 'Waarheen?' 'McDonalds?' Ik grinnikte, ze wist dat ik van McDonalds hield en dat ik daar geen nee op kon zeggen. 'Tuurlijk gaan we naar McDonalds!' zei ik, en ik ging naar boven om me even snel om te kleden.

Nadat ik me had omgekleed liep ik weer naar beneden. En ging ik met mijn moeder naar de McDonalds.
Toen we bij McDonalds aankwamen, was er een drukke rij. Ik zuchtte. 'Dit gaat lang duren' hoorde ik mn moeder mompelen. Ook al leek de rij heel lang, na een klein kwartiertje waren we al aan de beurt, en haalden we twee voordeel menu's op. 'Maar op die medewerker van je na dan he.. Was het verder wel een leuke dag?' 'Jawel.. Ik had een rondleiding door het park gekregen, en we hadden wat dieren gevoerd. Er er was een wilde leeuw ofzo, maar zou wild vond ik hem niet.' 'Watdan?' 'Nou ik mocht eerst niet de leeuwen enzo zien, en na lang zeuren mocht ik ze toch zien, en toen we daar waren hadden we alles gezien en bla bla bla, maar toen was Harry dus wat vergeten, en ging hij weer naar dat hok met het voer. En toen ging ik naar die leeuw kijken, en hij was hartstikke lief. En toen kwam Harry weer en toen schrok ik, en die leeuw schrok ook. En Harry werd helemaal boos en toen deed hij dit!' ratelde ik door. Ik deed mijn jas uit, en liet de blauwe plek zien die Harry had gemaakt. 'Heeft dat joch je pijn gedaan?' 'Nee het was niet expres, maar hij pakte mijn arm, en toen trok hij me omhoog. En toen was hij een beetje boos..' zei ik zachtjes. 'Dit is niet goed Melis, als hij dat nog een keertje doet vertel het me!' schreeuwde ze bijna bezorgd. 'Het komt wel goed mam' zei ik rustig tegen haar terug.

Ik stelde haar gerust, en we gingen weer eten. We hadden niet meer zoveel gezegd, en dat was maar goed ook. Soms konden we net beste vriendinnen lijken, maar soms waren we ook echt moeder en dochter. We aten onze menu's op, en gingen weer op weg naar huis. Het was rond 9 uur, en ik was al aardig moe geworden. Ik gaapte. 'Ik ga naar bed' 'Pas op voor die Harry morgen he!?' riep ze me nog achterna. Ze was altijd heel bezorgd, als ik iets had of ik kwam verdrietig uit school dan vroeg ze altijd gelijk; 'wie heeft je dat aangedaan?' Ze was een goede moeder, maar soms is ze gewoon een beetje te bezorgd. Ik poetste mijn tanden, en ging in bed liggen. Binnen 5 minuten lag ik alweer te slapen als doornroosje. Morgen zou ik weer vroeg naar de dierentuin moeten.