160. || Rainbows ||

"Wonen jullie in LA?" vroeg Liam. Oh thanks god! Een ander onderwerp dan rare namen!"Nee, ik kom van oorsprong uit Ierland, woonde al heel lang in Londen en logeerde voor en maand in LA, nu gaan we meer naar het centrum. De drukte een beetje opzoeken." vertelde ik aan de jongen. Hij knikte.
"Lou en ik zijn op doorreis, we willen graag alles in Amerika zien. Eigenlijk komen wij ook uit Engeland...." zei Liam met een knipoog. Ik zag Justin meteen moeilijk kijken. Jaloerse griet was het soms zeg...
Thobias zette de radio wat zachter. "Wil iemand met me ruilen, ik wil ook mee praten!" zei hij op een zielige smekende toon. Ik zuchtte diep. Ik had écht geen zin om te gaan rijden. "Ik wil wel rijden!" riep Louis en kreeg weer een big smile op zijn gezicht. Terwijl Liam juist een bang gezicht liet zien en wit weg trok. Ik keek hem vragend aan. "Kannie niet rijden?" vroeg ik Liam nieuwsgierig en wierp een blik op Louis. Die klom over de bijrijders stoel en keek ongeduldig naar het stuur.
Liam slikte. "Jawel..." Dat was voor Thobias het teken om ahter het stuur weg te kruipen. En voor het busje ook maar iets uitweek, zat Louis al voor het stuur en begon fluitend te rijden.
Hij wist blijkbaar de weg prima. Ik had het met Liam over het nut van een naam. "Je kunt iedereen net zo goed kees noemen." zei ik schouderophalend. Liam keek nog eens angstig naar Louis en keek me daarna weer aan. "Zou jij Kees willen heten dan?"
"Nee, het was ook maar een voorbeeld..." zei ik. Tsss, gelijk alles wat ik zeg letterlijk nemen, wat denkt hij wel zeg. Ik denk dat ik gelijk heb als ik zeg dat je het meeste wat ik zeg met een korreltje zout kunt nemen. Maar dan kun je dat, ik dat zeg, dus ook met een korreltje zout nemen. Dus dan klopt het dus maar half dat ik half gelijk heb en dat klopt niet. Want dan heb ik gelijk dat ik niet altijd gelijk heb...
Oh whatever!