159. || Rainbows ||

"Hey, lifters!" riep Thobias opgewekt. Geschrokken gingen Justin en ik rechtop zitten. Toen Thobias achterom keek zaten we heel subtiel op de achterbank. Dat houd in, dat Justin zat te fluiten en het raam uit keek, en ik deed alsof ik sliep. Heeeel subtiel...
"Gaat het wel helemaal goed?" vroeg Thob lachend. Ik opende nep-geeuwend mijn ogen. "Huh wat?" vroeg ik en keek Thobias vragend aan. Hij schudde lachend zijn hoofd.
"Ik pik even die lifters op." zei Thobias. Snel keek ik uit het raam en zag twee jongens staan. "Nee toch!" riep ik zuchtend. Moest dat nou? Kon iemand anders hen niet een lift geven? Ik had hier even geen zin in... Ik wil gewoon alleen met Justin achterin zitten!
Maar Thob zette de auto al naast de weg en de twee jongens kwamen naar ons toe lopen. Thobias draaide zijn raampje open. "Hey, gaan jullie naar midden LA?" vroeg de jongen met bruine ogen en een leuk kapsel waarbij hij zijn haar in een kuif had, maar het toch nog redelijk warrig zat. "Ja, stap maar in." zei Thobias en wenkte naar achter. De andere jongen opende de deur en ze gingen op de bank tegenover Justin en mij zitten. Justin stopte abrupt met fluiten en keek de jongens glimlachend aan. "Haaai, ik ben Louis-Superpostduif. En dit is Liam-Schildpaddensaver." zei de jongen met het streepjes-shirt opgewekt grijnzend.Ik keek ze verbaasd aan. Oké, cool. "Mijn kameleon heet ook Louis..." zei Justin en keek even sipjes.
"Ik ben Niall-regenboogpony, en dit is Justin-kameleon." zei ik vrolijk en in mijn hoofd zag ik het al voor me. Justin met een kameleon-hoofd. Geniaal gezicht.
Justin keek me lichtelijk boos aan. "Ik wil Justin-supergoudviskameleonman zijn..." zeurde hij klaaglijk. Krijgen we dat gezeur weer...