``100``

‘je bent een heel nieuw soort heks’ even glimlach ik naar Fernando. ‘klopt’ hij gaat tegenover me zitten en schenkt mijn wijnglas vol. ‘je weet dus ook wat ik ben’ ik neem een slokje van de wijn. Zoet. ‘ja’ hij knikt en neemt zelf ook een slok van zijn wijn. ‘en waarom ben je dan toch mee gegaan?’ even kijk ik hem geamuseerd aan. ‘ach,… je bent knap’ hij stoot een kort lachje uit. ‘je hebt niet eens een wapen mee’ ik kijk hem van over mijn glas aan. Zijn zwarte haren die steeds perfect leken te zitten, zijn donkere ogen die naar me staarden, en dan nog dat geweldige lichaam dat goed uit kwam in zijn strakke shirt. Hij zet zijn glas neer en staat op. Ik volg hem met mijn ogen. Zijn handen strijken het haar uit mijn nek en zijn lippen drukken dan zacht tegen mijn slagader aan. ‘waarom gaf je de naam van de succubi?’ vraag ik. Het is moeilijk mijn concentratie er bij te houden. Zijn lippen weten precies de punten in mijn nek te kussen die gevoelig zijn. ‘heel simpel’ zegt hij zacht. Hij draait mijn stoel om. ‘zodat ik je alleen kon hebben’ zijn lippen vinden die van mij. Ik sluit mijn ogen als mijn hoofd niet meer wil denken. Zijn lippen zijn goddelijk. Zijn handen gaan over mijn schouders en even schieten mijn ogen open. Ik moet mijn hoofd erbij houden! Fernando ’s handen vinden de rand van mijn shirt en trekt hem een stukje omhoog. Hij kijkt me aan. ‘Fernando, jij zei net dat ik geen wapen mee hebt’ even kijkt hij me verbaasd aan. Ik duw mijn nagels in zijn rug terwijl we elkaar blijven aan kijken. ‘denk je echt dat ik zonder wapen hier zou komen?’ fluister ik in zijn oor. Hij wil zich los trekken maar ik heb hem te stevig vast. Mijn ogen lichten fel blauw op en Fernando begint te spartelen. ‘nee, laat me los! Asjeblieft! Laat me los!!’ hij valt levenloos op de grond. Mijn ogen zijn weer normaal en ik kijk naar het lichaam. Dan kijk ik naar mijn handen die onophoudelijk aan het trillen zijn. Wat heb ik net gedaan? Ik heb hem net vermoord, maar hoe? Ik stoot mijn wijnglas om en ren weg. Mijn voeten klinken hard op de straat als ik terug naar het hotel ren. Er is helemaal niemand op straat. Dan zie ik koplampen op me afkomen. Ik stop en hou mijn handen voor mijn gezicht. De auto stopt en de deur gaat open. Bobby, Dean en Sam lopen op me af. ‘wat is er gebeurt?’ ik kijk op naar Dean die mijn armen pakt. ‘waarom liep je weg?’ mijn ogen gaan over iedereen en dan blijf ik hangen op Dean. ‘ik heb hem vermoord… kunnen we gaan?’ Sam en Dean kijken elkaar verbaast aan en dan kijken ze naar bobby. ‘ja, we gaan’ antwoordt Bobby. Snel stap ik in de auto. Ik heb nu pas door dat ik alleen een shirt en boxer aan had. Sam geeft zijn jas aan me en Dean rijd ons naar het hotel om de spullen te halen.