Hoofdstuk twaalf: I'll always find you • 12.1

Hoofdstuk twaalf: I'll always find you


Zayn had geen andere keuze dan zijn voormalige vrienden laten zien waar James Alex vasthield. Dit keer was hij echter niet van plan om moeilijk te gaan doen, of om de jongens een hak te zetten. Het meisje had nooit iets verkeerd gedaan en hij wou haar dan ook maar wat graag helpen. Ook al had hij ervoor gezorgd dat James haar had kunnen meenemen. Op dat moment had hij gewoon geen andere optie gehad.
Omdat hij zich zo slecht voelde over het hele voorval was hij Liam expres tegengekomen in het bos. De jongens zouden hem namelijk van kant maken als hij gewoon bij hen was komen aankloppen. Gelukkig hadden ze besloten hem te geloven waardoor hij hen nu naar het oude huis bracht waar James zich normaal gezien schuil hield.
‘Het huis staat verdomme in brand!’ riep Louis in paniek uit toen hij dikke rookpluimen zag opstijgen. Hij was er haast zeker van dat Alex nog binnen was, bij bewustzijn of niet. Hij zou hoe dan ook naar binnen moeten om haar eruit te halen. Vuur of geen vuur, het kon hem niets schelen.
‘Het is te laat jongen, er is niets wat je nog voor haar kunt doen.’ Een geamuseerde stem klonk van enkele meters bij hun vandaan. Louis keek meteen de desbetreffende richting uit en zag een gestalte staan. Het kon niet anders dan James zijn die met plezier toekeek hoe zijn slachtoffer ten onder ging.
‘En ik geloof dat ik met jou ook nog een rekening te vereffenen heb.’ James richtte zich nu tot Niall die met grote ogen naar de vampierjager staarde. Ook hij droeg het merk met zich mee en was dus één van de vele doelwitten. Zijn vrienden waren echter niet van plan om nog iemand te verliezen.
‘Als je Niall wil hebben zal je eerst langs ons moeten,’ siste Harry in de richting van de man. Hij had zich inmiddels bij zijn vrienden gevoegd, ondanks het feit dat Zayn ook aanwezig was. Er was nu even geen tijd voor hun onderlinge vete.

‘Lou, ga Alex zoeken! Wij lossen het hier wel op!’ riep Liam naar de bruinharige jongen toen duidelijk werd dat James maar wat graag de uitdaging aanging. Wat was er nog leuker dan vier vampiers in één keer neerhalen? Het leek wel gewoon kerstavond te zijn voor hem. Ze mochten er dan ook zeker van zijn dat geen van hen het levend zou halen.
Louis knikte vlug en zette het vervolgens op een rennen, volle snelheid. Als hij Alex nog veilig uit het huis wou halen zou hij snel moeten zijn. Iedere seconde die wegtikte was van levensbelang. Alhoewel… Voor zover dat voor een vampier van toepassing was natuurlijk. Technisch gezien waren ze allemaal al lang dood.
Het was een groot voordeel dat hij niet hoefde te ademen, hij had geen lucht nodig om te functioneren. De dikke rook die in het huis hing deed hem dan ook helemaal niets. Het enige waar hij voor moest vrezen waren ze gevaarlijke vlammen die hem in minder dan een minuut helemaal konden verschroeien.
Hij mocht dan wel een perfect zicht hebben, toch was het niet altijd even makkelijk om te zien waar hij nu eigenlijk was. Het kostte hem heel wat moeite om de houten trap te ontdekken die enkele meters verder gevestigd stond.
Dit leek echt precies op de droom die hij de vorige nacht had gehad. In zijn droom was hij te laat geweest, maar dat zou hij deze keer niet laten gebeuren. Hij zou haar hier uithalen, levend.