143. || Rainbows ||

Matthijs, Luke en Justin zaten aan de tafel. Lange tafel in het midden van de keuken. Ik had nog nooit zo'n grote keuken gezien... Ik nam verwonderd over wat ik zag, plaats naast Justin. "Goed geslapen?" vroeg Luke en smeerde een boterham voor zich zelf. "Hmm hmm..." zei ik vaagjes en pakte een croisant van een schaal met broodjes. Ik smeerde er een dikke laag jam op en begon te eten. Afwezig keek ik naar de spullen die op tafel stonden. Een grappig, aanstekelijk deuntje galde door de, te stille keuken en Justin haalde zijn mobiel uit zijn zak. Hij nam op met: "Justin Bieber," en luisterde daarna naar wat er gezegd werd. Hij liet zijn broodje uit zijn handen vallen en keek geschrokken, maar zijn uitdrukking veranderde al gouw naar kwaad. "Wat? Nee hoezo 'Niall zei dat'?! Hij heeft helemaal niet gezegd dat je kon komen!" riep Justin en stond ruw op van zijn stoel. Ik schrok wakker uit mijn gedachten-waas toen ik mijn naam hoorde. Wat had ik niet gezegd? Tegen wie?
Justin liep zo de keuken uit en riep nog wat dingen tegen de telefoon. Ik snapte er niks van... Matthijs en Luke keken me verbaasd aan. Maar ik kon enkel mijn schouders ophalen als teken dat ik het ook niet wist.

Na het ontbijt ruimde ik netjes de tafel af en ging naar Justin. Het drong nog vaag tot me door dat Matt zei dat hij er weer vandoor ging. Justin zat in de achtertuin, aan de rand van het zwembad en tuurde naar zijn spiegelbeeld. "Wie was dat?" vroeg ik hem en ging naast hem zitten. "Thobias." zuchtte hij. Ik verstijfde toen hij dat zei. Thobias was in LA, drong het tot me door. "Hij komt hier heen, of niet soms?" gokte ik en staarde naar Justin in het water.