056.

De lach die op zijn gezicht verschijnt als ik om hulp vraag is onbeschrijfelijk. De blik in zijn ogen bevestigen dat hij blij is dat ik de eerste stap zet om een band op te bouwen. Ondanks dat ik hem nu meer moet gaan vertellen over gisteren is de ongemakkelijke sfeer toch meteen verdwenen. Hij springt vrolijk op en loopt mijn kamer uit met de mededeling dat hij even iets moet halen. Verbaasd kijk ik hem na, een paar seconde staar ik naar de deur maar ik besluit al snel dat ik beter kan beginnen met de uitleg opschrijven. Liam heeft nog geen idee waar hij me mee moet helpen maar hij lijkt al gewoon blij te zijn dat hij iets kan doen. "laten we op je bed gaan zitten, dat zit wat makkelijker" zegt Liam die met boxjes in zijn handen mijn kamer weer in komt lopen. Met mijn hand gebaar ik dat ik de laatste zinnen even af moet schrijven. Liam scrolt verder door mijn muziek lijst en heeft zo te horen moeite met muziek uitzoeken. Een zacht gilletje ontsnapt uit zijn mond als hij een metalband heeft aangezet. De boxjes stonden niet bepaald zacht. Ik hinkel naar het bed terwijl hij dapper verder scrolt door mijn lijst, opzoek naar muziek die hij wel leuk vindt. Weer kiest hij voor een band die hij niet kent de intro is zacht maar nog voor ik hem kan waarschuwen begint de zanger keihard te grunten. Liam zijn ogen sperren wijd open en hij weet niet hoe snel hij mijn iPod moet loskoppelen. Met een glimlachje bekijk ik wat Liam doet. Hij mompelt dat mijn iPod evil is, sluit zijn telefoon aan en zet een liedje op. "dat is beter" grinnikt hij opgelucht en draait zich naar mij toe.

Bang kijk ik hem aan en ik geef hem het blaadje dat hij zorgvuldig leest. Hij schenkt me een geruststellende glimlach en gaat er goed voor zitten. "heb je al iets opgeschreven?" zuchtend schud ik mijn hoofd, Liam pakt mijn kladblok van het bureau en slaat hem open slaat op een willekeurige bladzijde die leeg is. "brainstormen, gewoon alles opschrijven wat er in je op komt en dan kijken we samen wat je uiteindelijk opschrijft" zegt hij heel trots. Zonder dat hij het ziet rol ik met mijn ogen en ik staar weer naar het lege blaadje. "niet nadenken, schrijven" spoort Liam me aan. Twijfelend laat ik de pen boven het papier hangen "begin anders met het meest voor de hand liggende, ik neem aan dat je ooit weer wil praten?" zegt Liam voorzichtig. Ik zucht weer en laat mijn hoofd hangen voordat ik knik.

Een uur later heb ik een lijst van ongeveer vijfentwintig dingen opgesteld samen met Liam.

- praten
- muziek maken
- lachen
- een brief schrijven naar Marissa
- de krant lezen
- tv kijken
- laptop gebruiken
- naar Nederland gaan
- Marissa en de jongens weer zien
- een hond kopen
- naar het graf van mijn ouders en Sjoerd
- liedjes schrijven
- luisteren naar de muziek van mijn vader
- door gaan met leven
- een brief schrijven naar mijn vader
- een brief schrijven naar mijn moeder
- een brief schrijven naar Sjoerd
- het rapport van de politie inzien
- een dag niet denken aan vroeger en alleen maar leuke dingen doen
- een dag toegeven aan alle emoties die ik heb en die ook uiten in plaats van voor mezelf houden
- mijn verhaal opschrijven of vertellen aan iemand
- gelukkig zijn
- radio luisteren
- al het belangrijke gemiste nieuws inhalen
- dronken worden
- feesten
- skypen met Marissa 
- naar buiten gaan in bijzijn van de pers

De lijst is nog lang niet af maar dit is genoeg voor nu, ik kan hem altijd nog aanvullen met dingen als ik iets bedenk. Met een zucht laat ik me achterover op het bed vallen, het lijstje is nu gemaakt maar nu moet ik er ook echt aan gaan werken. "waar wil je mee beginnen?" zonder te reageren blijf ik naar het  plafond staren "ik zou met iets makkelijks beginnen zoals de krant lezen, tv kijken of al het nieuws van de afgelopen drie jaar inhalen" spoort hij me aan. "ik kan op de laptop opzoeken wat er allemaal is gebeurt en je dat vertellen of we kijken samen, dan heb je meteen al twee dingen van je lijstje gedaan" zachtjes zucht ik en ik knik. 

Gespannen zit ik met liam aan de tafel in de woonkamer. Als het aan mij had gelegen was ik gestopt na het maken van het lijstje en had ik er waarschijnlijk niks meer mee gedaan uit angst. Gelukkig heb ik Liam om hulp gevraagd en spoort hij me wel aan om er iets mee te doen. "vanaf oktober 2009 toch?" vraagt hij voorzichtig terwijl hij door een lijst met gebeurtenissen uit 2009 scrollt. "niet belangrijk, niet belangrijk, qua nieuws heb je niet echt iets gemist in 2009" mompelt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. "alleen de dood van Brittany Murphy zo te zien" Louis en Niall schuiven beide een stoel naar achteren en vragen wat we aan het doen zijn. "dus jij leeft nog in een wereld waar Amy Winehouse nog bestaat,  en Obama nog geen president is?" vraagt Niall verbaasd. Zachtjes schud ik mijn hoofd, 'Obama ken ik maar Amy is dood?' Krabbel ik verbaasd op een blaadje. "en je weet ook niet dat Osama Bin Laden dood is?" vraagt Louis en weer moet ik mijn hoofd schudden. "Whitney Houston?" probeert Niall maar ook dat wist ik niet. Met z'n drieën proberen ze me in een uur tijd zoveel mogelijk bij te praten. Liam geeft me na afloop een markeerstift aan en enigszins trots streep ik 'al het belangrijke gemiste nieuws inhalen' door. Mijn hoofd tolt van alle informatie, ik heb even rust nodig dus ik loop naar het balkon waar ik voor me uit blijf staren maar tot mijn grote ergernis lukt het me maar niet om rustig te worden, alles wat ik net heb gehoord blijft maar door mijn hoofd spoken en het wordt me even te veel. Trillerig haal ik diep adem om zo een poging te doen om niet te huilen. Precies op het moment dat ik uit ellende maar naar binnen wil gaan komt zayn naar buiten. Met betraande ogen kijk ik hem aan en voorzichtig glimlacht hij terug en komt naast me zitten zonder vragen te stellen. Ik laat me weer achterover vallen in de stoelen en dankbaar neem ik een sigaret van hem aan. Eigenlijk was ik van plan om weer te stoppen maar nu ik niet meer weg kan rennen voor mijn gevoelens heb ik een uitlaatklep nodig en op dit moment weet ik even niets anders.