136. || Rainbows ||

Mijn rechterhand kon al het gewicht niet aan en stond op het punt weg te glijden, toen mijn pols werd beet gepakt. Mijn hart ging als een razende tekeer. Als ik hier naar beneden gedonderd was, zou ik wel meer mankementjes hebben dan alleen mijn enkelgewrichts bandendinges gescheurd. "Niall, WTF, doe je daar?!" vroeg Justin geschrokken. Ik hing hier maar een beetje. En in plaats van me eerst binnen te halen, zoals elk normaal mens zou doen, vroeg Justin natuurlijk eerst dit en liet me hangen. "Haal me alsjeblieft omhoog." smeekte ik hem en slikte toen ik naar beneden keek. Justin hees me, alsof ik een veertje was, naar binnen en ving me op toen ik over de rand van het raam naar binnen kukkelde. "Thanks." zei ik oprecht dankbaar. Hij had zojuist denk ik mijn leven gered. He's my hero.
But he already was my hero... He stole something of me, but it belongs to him, I guess. It's my heart.
"Youre my hero." zei ik en drukte een kusje op zijn lippen. "Oké? No problemo babe." grinnikte Justin en tilde me naar zijn bed. Hij keek meteen verbaasd naar mijn enkel en keek daarna afwachtend. Hij wou duidelijk een uitleg hebben. Voor de enkel, én voor het feit dat ik die handige uitvinding genaamd de; 'deur' niet gebruikte.
"Nou... Ik heb een soort van mijn enkelbandgewrichtsdinges gescheurd, toen ik uit het raam viel..." mompelde ik en ik had een nieuwe hobby gevonden. Naar Justin's blote voeten kijken. Het was een simpele hobby, koste geen geld, en ik kon het vast urenlang doen. Het was best speciaal, van die voeten was maar 1 paar op de hele wereld. Ze waren mooi en zacht, precies dezelfde kleur als de rest van zijn huid. Geen 1 oneffenheid te zien. Ze waren bijna net zo perfect als de rest van Justin.