``92``

‘we zijn er’ gelijk kijk ik uit het raam. Overal liggen stukken auto of auto’s die zo oud en versleten zijn dat ze waarschijnlijk niet meer werken. Sam stopt de auto en ik stap gelijk uit. Voor ik verder kan lopen word ik tegen gehouden door Dean. Hij trekt me achter zich. Bobby komt met een geweer naar buiten en richt die op ons. ‘bobby wij zijn het!’ roept Sam. Ik kom achter Dean vandaan en het geweer wordt gelijk op mij gericht. ‘wie ben jij?’ vraagt hij. Even glimlach ik naar hem. ‘ik ben Alex!’ zo snel ik kan loop ik op hem af en steek mijn hand uit. ‘mijn familie zegt dat je te vertrouwen bent!’ bobby kijkt overdonderd naar mijn hand en neemt hem dan aan. ‘Alex? Is het een afkorting?’ ik knik en laat bobby’s hand los. ‘kom maar binnen en vertel wat over jezelf’ ik loop achter hem aan en de jongens volgen. Ik hoorde de toon in Bobby’s stem wel. Hij vertrouwt me nog niet, maar dat maakt niets uit, ik vertrouw hem wel.

‘drink je bier?’ Bobby houdt een bierflesje voor zich. Eigenlijk zou ik nee zeggen, maar hij zou er wel een reden voor hebben om me bier aan te bieden en niets anders. ‘eigenlijk niet, maar een keer kan geen kwaad’ ik neem de fles aan en kijk even naar de dop. En hoe moet ik dat nou weer open maken zonder opener. Voor ik kan vragen hoe ik hem zou kunnen openen wordt het flesje uit mijn hand getrokken en krijg ik Dean’s flesje in mijn hand. Hij maakt hem met gemak open doormiddel van zijn ring. Even kijk ik naar mijn flesje en dan naar Dean hij neemt een slok en gaat tegen de muur aan staan. Nu pas merk ik dat iedereen me aan kijkt. ‘je hebt vast dorst’ dringt Bobby aan. Ik neem een slok en slik hem door. Bier, het vreemde brouwsel dat bijna elke man lekker vind. Bobby gaat zitten.
‘vertel me wat over jezelf Alex’ dus ik moest inderdaad drinken om vertrouwt te worden. Ik vraag me af wat er in zit waardoor ik de test heb gehaald. ‘mijn naam is Alexandra Von Salam, mijn vader en tweeling broer zijn toen ik nog klein was verdwenen. Daarna ben ik met mijn moeder weggegaan. Ze heeft me opgeleid als heks, paranormaalbegaafde maar boven al jager’ even ben ik stil en kijk ik bobby aan. Hij kijkt naar Dean en Sam en staat dan op. ‘kan ik jullie even spreken?’ hij loopt naar buiten. De deur sluit niet helemaal dus ik kan het gesprek volgen. ‘Von salam? Hoe komt ze bij jullie?’ het is even stil. ‘we konden haar niet achterlaten, haar moeder was vermoord’
‘is ze zo maar met jullie mee gegaan? Ze is een heks! Weet je zeker dat je haar kan vertrouwen?’ bobby vertrouwt me toch nog niet helemaal. Logisch… ik ben een heks en ik weet wat voor reputatie wij hebben. Ik was alleen niet zoals de rest, het enige waar ik me mee bezig hielt was goede magie, geen zwarte.