H49

Ik leg mijn boek weg op het tafeltje nadat ik klaar ben met het lezen. Morgen zal ik nog eens door lezen, maar nu neem ik rust. Ik heb morgen en over morgen toch geen school. Ik til mijn ei op en druk het tegen mijn hart. Ik bekijk het eens goed, vergis ik me nou of is het iets lichter? Ik frons en bekijk het ei op scheuren. Helaas zie ik niets.
Ik wil zo graag dat het uitkomt. Maar ik moet gedult hebben.
'Doe maar rustig aan, eitje van me,' fluister ik liefdevol tegen mijn babydraakje in het ei. Een gonzend geluid komt uit het ei. Ik schrik en druk mijn oor tegen het ei. Gonzend geluid?
Het ei maakt écht geluid, een warm en mooi geluid! Verbaast aai ik er nog maals over. Het ei zal dus wel bijna uit komen. Opgewonden loop ik naar mijn bed. Ik leg mijn ei op een kussen en bekijk het goed, het blijft zachtjes gonzen maar verder gebeurd er niets. Ik zucht.
Dan trek ik de deken over me heen en doe het kaarsje naast mijn bed uit. Het wordt donker en nu pas zie ik dat het ei straalt. Verbaast geef ik het ei een tikje. Het gegons wordt even harder maar wordt dan weer zacht. Ik schud met mijn hoofd, ik ben echt veelste moe, ik moet slapen. In het licht van het ei spring ik nog even uit bed om een van de ramen op een kier te zetten, voor frisse lucht. Dan ga ik het bed weer in. Mijn ogen gaan dicht.

Ik zit in een koude stenen kuil, boven me zie ik licht, maar het licht berijkt me niet. Ik ril, het is hier zo koud, wat doe ik hier?
Ik hoor gelach, wie lacht daar? Het is een kil gelach, herken ik dat niet? Heeft diegene die daar zo hard lacht mij in deze kuil gegooit?
Ik hoor gegil, het komt gelukkig niet uit mij. Het is een vrouw.
Ik wil haar wel helpen, maar ik heb zelf ook problemen, hoe ik hier uit kom bijvoorbeeld. Ik duuw mijn handen tegen het steen en zoek naar iets waaraan in me af kan zetten en de kuil uit kan gaan. Ik denk ook aan magie, maar op een of andere manier werkt het niet hiero in deze kuil.
Dan zie ik iets over mijn arm heen stromen, het is donker en ruikt naar roest. Verbaast raak ik het aan met mijn andere arm en ik breng het naar mijn gezicht. Tot mijn grote afschuw merk ik dat het bloed is. Ik kijk waar het vandaan kom. Ik val als ik het zie, het komt uit mijn linker borst. Een dolk zit in mijn linker borst, hoe is hij daar gekomen? Ik gil nu wel, ik gil in koor met de vrouw. De lach houd aan. Een akelijke lach onder tussen hoor ik het krassen van een oehoe.

Mijn ogen schieten open, hijgend lig ik op mijn rug. Razend snel kom ik overeind. Mijn ogen die nu wakker zijn scannen de kamer. Zag ik daar iets bij het raam? Vloog er niet iets naar buiten? Ik druk mijn linker arm tegen mijn borst, geen dolk.
Het was een droom, het was niet echt! Het was een droom! Met mijn rechter arm wrijf ik in mijn ogen. Het is nog zo laat, maar waarom is het dan zo licht in deze kamer? Mijn ogen zoeken naar de bron van het licht, mijn ogen vinden de bron. Het licht naast me, het ei. Maar er is iets met het ei, dwars door het ei loopt een scheur. Het ei komt uit.