#136.
Laat mij even een dialectische uitbarsting doen. Mowuk, da is ier nie mji geweune?! Ik heb er in korte tijd vijf abo's bijgekregen! Wie jullie ook zijn, héél erg bedankt. Uit de grond van mijn hart.
BlackLeather: Ik ging bijna een traantje wegpinken bij je reactie. Ik kan denk ik niet beseffen hoe sommigen in dit verhaal zitten en meeleven. Net zoals jullie soms op een deeltje zitten te wachten, zit ik soms te hopen op reacties.
ZeroGravity: ik heb je reacties die mij vertellen hoe je mijn verhaal en ieder woord ervan doorziet zo gemist.
Het is ein-de-lijk zover. Hoe lang heb ik hier niet naartoe gewerkt? Hoe lang heb ik dit bewust uitgesteld en hoe lang heb ik niet gewacht op het 'ideale' moment? Dit is het en het is alles behalve de perfecte timing, maar dat is het hem net. Dat zorgt er net voor dat het geheel klopt.
Liefste Bill
Wat je in deze brief zal lezen is iets wat je volgens mij totaal niet had zien aankomen. Ik wil, denk ik, ook niet weten wat er op dit moment door je heen gaat terwijl je blik over deze regels glijdt. Ik kies er bewust voor om je dit te laten lezen in mijn bijzijn. Zo wil ik het. Ik ben al laf genoeg geweest.
Ik moet eerst en vooral iets belangrijks uitsluiten. Ik zie je graag en ik ben het lot zo dankbaar dat het me tot bij jou gebracht heeft. Mijn hart is van jou, dat is het al geweest sinds de eerste noten die ik van je hoorde en ik weet ook dat ik jouw liefde op het eerste zicht ben. Ik besef maar al te goed wat ik op het spel aan het zetten ben.
Laat me uitleggen waarom ik dit schrijf. De woorden die je zal lezen kan ik gewoonweg niet luidop tegen je zeggen. Ik zou het niet aankunnen om te zien hoe de pretlichtjes in je ogen langzaam uitdoven. Al maandenlang word ik verscheurd en verteerd en de afgelopen dagen heeft alles een summum bereikt. Ik kan niet meer. Of beter gezegd, ik wil niet meer doen alsof, want ik heb je nodig.
Je moet zelf ook wel gemerkt hebben dat er soms iets met me was, hoewel ik het met man en macht heb proberen te verbergen. Tom heeft me over jullie gesprek verteld. Hij weet wat er met me is en alsjeblieft vergeef het me. Ik wil je het hele verhaal vertellen en dat meen ik.
Ik wou dat ik jou kon sparen van deze pijn, maar mijn leven behoort tot jouw leven. Laat geen tranen vallen, Bill. Ik verafschuw je lichaam niet, maar ik kan je niet geven wat jij nodig hebt. Noch fysiek, noch psychologisch, want mijn lichaam is ziek. Ik heb aids, of eigenlijk hiv, maar erg lang zal het niet meer duren voordat het monster in me definitief losbreekt en ik de strijd zal moeten opgeven.
Ik kan feitelijk niet van je verlangen dat je mij dit vergeeft. Ik kan alleen maar hopen dat je probeert te begrijpen wat ik doorgemaakt heb. Het was mijn bewuste keuze jou hier zo lang mogelijk uit te sluiten, dat net omdat je zoveel voor mij betekent. Maar de ballast wordt te groot en ik kan het niet langer aan op deze manier. Ik voel hoe het op onze relatie drukt en hoe mijn stemmingswisselingen mezelf kapotmaken en me mijn kracht ontnemen.
Hoe kan ik je nog gelukkig maken en hoe kan je nog van me houden, wetende dat ik stervende ben? Soms wou ik dat ik het lot kon omkeren of zelf in handen had. Het spijt me dat ik je hierin meesleur.
Chaya
Reageer (9)
wauw, ik zit hier zelf met klamme handen en een bonzend hart te lezen. het is net of ik daar in shaya haar plaats zit. heel goed geschreven!
1 decennium geledenDude.. ik weet echt niet wat ik moet zeggen. En dat gebeurt niet veel, geloof me!
1 decennium geledenIk heb even een tijdje moeten nadeken over wat ik in de reactie ging plaatsen. Het is confronterend om in de brief te lezen wat het met haar doet. Het zorgt ervoor dat je na gaat denken over mensen in deze wereld die ziek zijn, die niet echt een perfect leven hebben. Ik heb een aantal traantjes gelaten om de brief en het effect dat het op mij had.
1 decennium geledenIk heb er eigenlijk verder geen woorden voor. Wat kun je unberhaupt verder zeggen over deze prachtige brief? Het is precies verwoord zoals zij zich op dit moment voelt. Ze wordt verteerd door deze vreselijke ziekte en ze probeert er mee te leren leven, hoe moeilijk dat ook moet zijn. Het lijkt erop dat ze Bill het verdere verdriet probeert te sparen door langzaam al afscheid van hem te nemen. (Klopt dit? of zit ik er helemaal naast?)
We zaten allemaal te wachten op dit hoofdstuk. Iedereen wou weten hoe ze het haar liefde ging vertellen en dit is het dan. Dé brief. Elk woord hoort precies op de goede plaats. De emotie is goed voelbaar en het verdriet is overgebracht aan zowel mij als de andere lezers. Nu ik hier aan het neertypen ben voel ik alweer een tranendal komen. En ik weet zeker dat ik dit gevoel vandaag niet meer wegkrijg, wat heel goed is! Je laat je lezers nadenken over de gevolgen van een ziekte, elke ziekte dat in deze wereld rond dwarrelt. Ik weet zeker dat veel schrijvers zoiets naar buiten willen brengen, maar het zijn er maar weinig die het zo kunnen, zoals jij dat gedaan hebt.
Wow, als ik Bill was, zat ik nu tranen met tuiten te wenen in de auto. Die brief is echt met zoveel emotie geschreven, prachtig gewoon.
1 decennium geledenIk ben nu echt wel benieuwd wat Bill gaat doen, dus snel verder!
x
Wauw. De brief is echt prachtig geschreven en het leek net alsof mijn muziek erbij paste.
1 decennium geledenVraag me niet welk liedje ik draaide, want ik heb geen idee hoe die heetteEcht heel mooi geschreven, ik kan het niet anders zeggen.
Ga je snel verder <3?
xxx