I was just saying that I'm very proud of my daughter

Lilly;

Drie weken later kreeg ik mijn eindrapport. Ik was best zenuwachtig, maar mijn examens zijn goed gegaan, of dat dacht ik toch, als ik nu een slecht rapport heb, mag Stef niet komen ! Ik liep met mama het lokaal binnen waar ik mijn rapport moest gaan halen, en zag daar mijn titularis achter zijn bureau zitten, hij glimlachte naar mama en mij en we lachten terug “Hello, there Lilly.” zei hij, vriendelijk. “Hi” antwoordde ik met de bibber in mijn benen. We gingen zitten en ik kreeg een zwart mapje met mijn naam op voor mijn neus. “I took a look at it a few minutes ago, and your results are very good, congratulations !” zei hij, en ik was al een stuk opgeluchter. Ik opende het mapje en bekeek mijn resultaten: een 79, een 89, een 99, een 81 etcetera etcetera. Wat een opluchting ! Stef mag komen ! Ik was zo gelukkig. “Proficiat, meiske !” zei mama fier. “Excuse me, I can’t understand what you said, could you repeat it ?” zei mijn titularis gedesoriënteerd, hij is altijd in de war als hij niet kan volgen met een gesprek. Dat is best wel grappig. Mama vond het ook wel grappig, want ze moest heel hard lachen “I was just saying that I’m very, very proud of my daughter.” zei ze tegen hem, nog nalachend. “You’re right, you should be proud of your daughter, I hope you have a very nice summer Lilly.” zei hij.
“Thank you.” antwoordde ik, en ik liep met mama naar buiten. Natuurlijk ga ik een fijne vakantie hebben, want Stef komt !
Toen we thuiskwamen kwam Iris meteen op ons afgesprongen, zij had gister haar rapport al gehad en het was best goed. “En ? En ? Hoe was het ?” vroeg ze, net iets té opgewonden naar mijn zin. “Ik ben geslaagd !” zei ik, en Iris omhelsde me stevig. “Gefeliciteerd !” riep ze in mijn oor. Toen ik terug wat normaal kon horen, hoorde ik wat gebrabbel uit Jamie haar wiegje. Mama liep er heen, en begon tegen haar te praten. Toen zei Jamie ineens: "Lilly", dat was mijn kleine zus haar eerste woordje. Lilly.