OO7 - 10 Augustus

May hoorde Louis zijn luide lach en glimlachte. Ze zat samen met de vijf jongens in hun kleedkamer backstage. Ze rook de geur van de koud geworden pizza’s en voelde hoe de jongens, opnieuw, lichtelijk gespannen waren voor de show. Ze konden het, dat wisten ze. Maar toch waren ze elke keer opnieuw een klein beetje nerveus. Tot het eerste contact met het publiek was geweest. Dan hoorde May aan hun begroeting en stemmen dat ze gerust werden gesteld door de eindeloze toewijding van hun fans.
May hoorde iemand een boer laten en giechelde.
‘May, foei. Hou je fatsoen,’berispte Louis haar plagerig.
‘Sorry, maar ik geloof dat je bij Liam moet zijn,’lachte zij. Louis was de grappenmaker, maar ze wist hem nog vaak genoeg te snel af te zijn.
‘Hé, verraad me niet waar ik bij zit,’reageerde Liam met een verontwaardiging.
May lachte en schudde haar hoofd, terwijl ze genoot van de vijf, springlevend, onvermoeibare jongens om haar heen. Het was hun natuurlijke vriendschap, hun gezellige verhalen en open aura’s die haar zo op haar plek lieten voelen. Ze voelde zich goed ten midden van hen, al was ze zoveel anders dan de andere mensen die de jongens om hem heen hadden. Maar soms leek ze aan hen te merken dat ze haar daardoor juist meer waardeerden.
Sinds dat ze mee was op deze tour, met haar persoonlijke begeleiding, leek het alsof de jongens constant haar gezelschap zochten. Wat ze geen enkel probleem vond. Het was heerlijk om in deze zo andere wereld te zijn. Met zoveel informatie om telkens opnieuw te verwerken, omdat het soms zo druk was om de jongens heen. Maar ondanks dat ze ongelofelijk beroemd en gewild waren, bleven het normale jongens aan het einde van hun tienerjaren, met dezelfde grappen als die May soms had.
May rook zijn vertrouwde geur al voordat hij haar hand had vastgepakt. ‘Hey,’zei ze zacht, ter begroeting, al was hij al die tijd al in de kamer aanwezig.
‘Hi,’zei hij met zijn zware, hese stem naast haar oor, waardoor er een rilling over May’s ruggengraat liep van genot. Hij had zo’n prachtige stem, met zijn accent.
May voelde hoe Zayn kusjes op haar slaap en onder haar oor gaf, waarop ze in elkaar dook en giechelde. Die kleine aanrakingen hadden het grootste effect op haar zintuigen, dus ontvluchtte ze soms om te voorkomen dat ze Zayn stevig vast zou pakken om hem terug te zoenen, waar iedereen bij was.
Ze voelde dat iemand naar hen keek, een van de jongens. Maar ze wist dat het geen kwade blik was. Ze kon aanvoelen dat de blik verzacht was, alsof het goedkeuring uitstraalde. Dat zorgde voor een glimlach.
Ze herinnerde zich maar al te goed de dag een paar week geleden dat Zayn in haar bijzijn aan de jongens had laten weten dat ze een stel waren, waarop de jongens allemaal hadden gereageerde met opgeluchte zuchten en kreunen.
‘Eindelijk,’reageerde Liam.
‘Hij is echt hopeloos verliefd, May,’had Harry schaamteloos verklapt.
‘Ja, maar als ik jullie zo zien, zijn jullie dat beide,’had Niall lief gezegd.
May wendde haar gezicht naar Zayn, daarmee aangevend dat ze naar hem luisterde.
Zayn lachte. ‘Zit je straks weer rechts?’ May hoorde een lichte onzekerheid in zijn toon. Alsof hij na die twee weken nog steeds niet zeker wist of ze daar zou zitten, terwijl ze al die tijd niet anders had gedaan.
‘Jazeker.’ May pakte zijn hand en streek geruststellend met haar duim rondjes langs zijn knokkels en pols. ‘Zoals altijd.’
‘Fijn. Ik zal voor je zingen,’zei Zayn zo zacht dat alleen zij het gehoord kon hebben.
May glimlachte vertedert en liet haar hand langs zijn arm omhoog glijden om haar vingers in zijn ravenzwarte haar te laten gaan.
‘Ik zal naar je luisteren. Alles absorberend alsof het mijn enige adem is,’antwoordde ze en zocht daarna behoedzaam zijn lippen.