Hoofdstuk 5

Lieve David,

Ik kan niet geloven dat ik je weer een brief schrijf, terwijl ik mezelf nog zo had beloofd dat niet te doen. Ik moet straks zelfs nieuwe enveloppen kopen. Dat heb ik echt nog nooit eerder hoeven doen! Ik vraag me zelfs af of ik wel weet waar ze liggen.
Als je dit zou lezen, lachte je je vast kapot. Ik zit nu hier een brief te schrijven over het kopen van enveloppen, terwijl het al twee weken en één dag over is. Ja, ik houd het bij. Niet bewust, hoor. Ik kan je alleen nog steeds niet vergeten! En dat terwijl ik dat wel zou moeten. Maar ik denk dat dat nog wel even duurt, hoewel ik niet zo heel veel ervaring heb met liefdesverdiet. Jij was mijn eerste vriendje. Weet je? Ik las laatst dat onderzoek had uitgewezen dat eerste liefdes nooit lang standhouden. Nou, dan hebben wij het toch best wel goed gedaan! Wat ze wel allemaal onderzoeken... Hebben die sociaal psychologen dan niets beters te doen?
Misschien valt het je op dat deze brief wat vrolijker is dan de anderen. Nou, ik voel me ook beter. Niet dat ik niet vrees dat het niet lang duurt voor ik weer instort en verdrietig wordt, maar uiteindelijk kom ik hier sterker uit.
Daar moest ik dus hardop bij lachen. Ik klink als een zweverig yogablaadje. Maar goed, het is wel waar. What doesn't kill you makes you stronger.
Ik ben veel te vrolijk. Ik ken dit gevoel van mezelf. Het duurt niet lang of ik stort in. Ik ben ook moe, ik heb vannacht slecht geslapen. Ik weet niet helemaal waar dat aan lag. Maar dit gebeurd met me als ik moe ben, alle gevoelens die ik heb worden uitvergroot. En dan, zelfs als ik maar een tikkeltje vrolijk ben om iets, wordt ik gestoord vrolijk. Elke buitenstaander had vast allang gezegd dat ik waarschijnlijk gedronken had, maar je weet dat ik nauwelijks een druppel drink. Het is gewoon één van mijn rare dagen.
Je kende ze, en hield van ze. Je keek niet raar op als ik je opeens een sms stuurde met 'ik ben blij!' of vreemde dingen begon te zeggen. Ik hield ervan dat je me accepteerde, en me bijstond. Nou ja, behalve dan over mijn opleiding. Was dat het? Ik kan het niet loslaten. Ik weet hoe graag je had gewild dat ik filosofie met je ging studeren. Alles ging daarover de afgelopen tijd. Alsof je me, zelfs nadat ik voor geschiedenis had gekozen, nog wilde overtuigen. Je filosofische buien waren vreemd en je liet me overal over nadenken. Zelfs als ik dat niet wilde. Het begon me te ergeren dat ik zelfs geen ijs meer kon eten zonder dat je filosofische mijmeringen weer begonnen. Alsjeblieft, schrijf een zelfhulpboek, maar val me niet lastig met je ideeën waar ik maar mee eens moet zijn! Dat heb ik je toen letterlijk toegeschreeuwd, midden in het park. Dat had ik nooit mogen zeggen, dat weet ik ook wel. Maar ik heb mijn excuses aangeboden, wel tien keer. Je was zo koppig dat je me pas na de tiende keer vergaf.

Nou, dat moet helpen! Een lijst van slechte eigenschappen. Ik kan het lijstje van 'dingen die volgens tijdschriften tegen liefdesverdriet helpen' afstrepen. Nooit gedacht dat ik die nog eens zou opvolgen.
Nou, tijd om naar mijn werk te gaan. Ik kan niet wachten meneer van der Vlerk weer te zien.

Audrey

Zo. Ik had deze keer een behoorlijke lange brief geschreven. Ik voelde me vandaag op een vreemde manier echt beter, hoewel ik geen idee had waaraan dat lag. Nou ja, soms had ik van die momenten. En het was wel fijn, dan kon van der Vlerk in elk geval niet klagen over het feit dat ik niet genoeg lachte. Van der Vlerk was mijn baas. Eigenlijk heette hij van der Kerk, maar ik was hem de afgelopen maanden zo gaan noemen, vanwege zijn vreselijke karakter. Toen ik serveerster werd, wist ik dat die meisjes slecht behandeld werden. Maar ik had het niet zien aankomen dat ik na alles wat ik deed een schreeuwende preek kon verwachten. Maar ach, de klanten waren aardig en het verdiende behoorlijk goed. En omdat ik de meeste klanten goed kende, kreeg ik vaak een fooi. En dat liep met mijn hoge loon vaak flink op. Daarnaast waren er ook dagen dat van der Vlerk er niet was, en die waren altijd gezellig.

Toen ik mijn zwarte bedrijfskleding aantrok en de nieuwe brief in een envelop stopte, viel me iets op. Voor het eerst had ik de brief niet afgesloten met: liefs, Audrey, maar gewoon met Audrey. Ik keek verbaasd. Dat had ik echt niet expres gedaan. Blijkbaar ging ik vooruit.

Iedereen weer bedankt voor het lezen en de reacties!