De 100e Hongerspelen - 72

“Wat sta je in dat meer te doen?”
“Een mutilant, ik kan niet zwemmen.”


“Ik kom je halen.” Xandrijn kon zijn oren niet geloven. Zou die man hem komen redden? Waarom zou hij dat doen? Was het bondgenootschap dan zo sterk? Hij merkte dat de man zich uitkleedde en iets uit zijn rugzak haalde. Daarna sprong hij in het water en zwom naar Xandrijn. “Hier, bindt dit om je middel, en doe je best om boven te blijven”, hij gaf Xandrijn een touw. “Ik ben trouwens Andrew, uit zes.”
“Aangenaam”, zei Xandrijn. “En bedankt.”
“Eén voorwaarde, je helpt om mijn dochter te zoeken”, zei Andrew.
“Deal”, knikte Xandrijn. Andrew begon te zwemmen en Xandrijn deed moeite op boven te blijven, al ging hij soms even kopje-onder. Andrew trok hem mee naar de kant. Xandrijn was opgelucht toen ze er waren, Andrew uitgeput.
“Pff, nu die rand terug op”, zuchtte Andrew. Het was een rotswand, en vanuit het water best hoog.”
“Komt goed”, zei Xandrijn. Hij begon te klimmen. Nu was het zijn beurt om Andrew te helpen. Hij wees Andrew waar die zijn voeten kon zetten en zich vasthouden. Samen klommen ze naar boven. “Wow”, schrok Xandrijn toen ze boven waren.