``82``

Ik plof vermoeit op de bank van het restaurant. De tassen die ik mee had van de winkels had ik in de impala achter gelaten en Sam komt naast me zitten terwijl Dean tegen over me gaat zitten. ‘waarom had je niet gezegd dat je geld had?’ vraagt hij verbijsterd. Ik bestel een cola en de jongens bier. ‘waarom zou ik dat zeggen, jullie hebben ook geld toch?’ vraag ik lichtelijk verbaast. Sam kucht even en kijkt weg. ‘Sam, jij legt het uit’ mompelt Dean die naar buiten kijkt. Sam verschuift een beetje ongemakkelijk en kijkt me dan schuin aan. ‘Dean en pa zijn erg goed in…’ hij pauzeert even als onze drankjes komen. Ik kijk naar de man die onze drankjes in brengt. ‘mag ik ook misschien iets erbij?’ vraag ik na denkend, ik had zin in iets zoets. Hij knikt en ik loop achter hem aan. Sam’s verhaal zou even moeten wachten. Eerst wilde in een gebakje, of een cupcake, of… een taartje. Ik kies de appeltaart punt en vraag er slagroom bij. Dat is hemels, ik loop terug naar de tafel en ga naast Sam zitten. Dean kijkt verlekkerd naar de taartpunt. ‘vertel verder’ mompel ik terwijl ik mijn vorkje in de taart duw. ‘nou… Dean en pa zijn nogal goed met creditcard fraude’ ik stop het vorkje in mijn mond en knik langzaam. Even geniet ik van de appel en kaneel smaak. Als ik mijn ogen open zie ik Dean naar mijn taartpunt kijken. ‘wil je?’ vraag ik erheen wijzend. Hij knikt langzaam en ik neem nog een hap. ‘dan moet je zelf maar halen’ zeg ik pesterig. Hij kijkt even naar me en wil er tegen in gaan. Ik verwacht een opmerking maar hij zegt niets. Even kijk ik naar Sam die naar Dean kijkt. Wat is er met ze? En ook die ruzie van vanochtend. Misschien moet ik maar eens zien hoe ze zouden reageren als ik wegloop, of met een random jongen flirt. Ik ben zo diep ingedachte dat ik niet door heb dat Dean voorzichtig de taartpunt naar zichzelf toe trekt. Snel prikt hij zijn vork erin en neemt een grote hap. ‘Dean?!’ roep ik verbaast uit. Hij krijgt zijn gebruikelijke lach weer en neemt nog snel een grote hap voor ik het schoteltje terug kan trekken. Ik kijk naar het overgebleven hoopje taart en slagroom. Sam legt zijn hand op mijn hoofd als hij mijn beteuterde gezicht ziet. ‘Dean, je bent echt een eikel’ ik stop het laatste stukje in mijn mond en geniet er vol op van. ‘en wat gaan we nu doen?’ vraag ik. Dean haalt zijn schouders op. ‘zeg maar iets’ antwoordt Sam. Ik denk even na en ga staan. ‘ik ga vanavond voor ons koken oké?’ het is opeens doodstil en het lijkt net of Sam zelfs zijn adem in houd. ‘wat? Ik kan koken hoor, jullie misschien niet, maar ik wel!’ ik sta snel op en loop naar buiten. De jongens rekenen af en volgen me snel.

BTW: Ik ga niet door voordat ik 2 reactie's heb!!