27. || Rainbows ||

In de slaapkamer stond een klein karretje geparkeerd. Raar, ik had helemaal niemand binnen horen komen. Ik haalde mijn schouders op en bekeek nieuwsgierig wat voor ontbijt we hadden. Hmm, soep, stokbrood, pistoletjes, croisants, beschuit, brood, jam, nutela, hagelslag, vlokken, gestampte muisjes.... Lekker! Ik ging op bed zitten en reed het karretje naast het bed. Ik smeerde een croisant met jam en hagelslag. Ik nam een grote hap waardoor de jam plakte aan mijn lippen. Ik likte het weg en nam nog een hap. "What are you doing?!" hoorde ik Justin achter me. "Etwen..." antwoordde ik met mijn mond vol. Ik draaide me naar hem om. Hij stond in enkel een handdoekje en droop op de mooie houten vloer. "Trek wat aan..." mompelde ik en keerde me tot mijn croisant. "Zegt de jongen die nog in zijn andergoed loopt...." klaagde Justin. Ik keek in een ruk naar hem om. "Geen kwaad woord over mijn onderbroek!" riep ik naar hem. "Woho rustig.... Maar Niall, je onderbroek heeft regenboogpony's.... Is dat niet een beetje kinderachtig?" lachte Justin. Hij. Noemde. Regenboogpony's. Kinderachtig. Drong het tot me door. Mijn ogen werden groot en ik dook ineen, klaar voor de aanval. "Nu. Ga. Je. Te. Ver." bries ik. Justin keek me met bange ogen aan. En ik gaf hem daar alle reden toe. "Niall, ik... Het is toch zo?" piepte hij met een hoog stemmetje. Ik had zijn excuses verwacht, maar hij maakte het alleen maar erger. Justin, zet je schrap. Je gaat eraan. Wie aan mijn regenboogpony's komt, komt aan mij.