Little Star 19

‘Waarom gingen ze toen meteen weg?’ Ze stopt met waar ze mee bezig is en frummelt aan de pak meel die voor haar staat. ‘Nou, Eleanor wou niet weg maar ze moest mee van Louis. Ik vond het vreemd, maar ik heb wel de telefoonnummer van Eleanor!’ kirt ze vrolijk en ik rol met mijn ogen. Dat is nu niet belangrijk, dat ze het telefoonnummer van Eleanor heeft. Mijn ogen worden groot en ik grijns breed. ‘Bel haar op!’ gil ik en verward staart Drew mij aan. ‘Waarom moet ik haar opbellen?’ Ik zucht en gooi een appel richting haar kant op. Ze ontwijkt de appel die met een harde klap op de aanrecht beland. ‘Vraag aan haar of ze naar ons wilt komen.’ Ze frons haar wenkbrauwen en nonchalant haalt ze haar schouders op. ‘Oké dan, ook al snap ik nu helemaal niks van jou.’ Grinnikend staar ik haar en haalt ze haar mobiel tevoorschijn. Een brede glimlach komt erop haar gezicht te staan en vrolijk begint ze te praten. ‘Ja, ik wou vragen of je misschien langs kon komen.’ Aan de andere kant van de lijn hoor ik iemand praten, wat waarschijnlijk Eleanor is. Drew kijkt mij aan en gebaard met haar mond het woord: wanneer. Enthousiast begin ik te springen en fluister ik zachtjes dat ze nu meteen moet komen. ‘Dat is dan geregeld.’ Ik vlieg haar om haar nek als ze opgehangen heeft en als ik haar loslaat kijkt ze mij niet begrijpend aan. ‘Waarom moet ze komen, wat heb je aan haar?’ Met een gemene glimlach kijk ik haar aan en wiebel ik met mijn wenkbrauwen. ‘Meid, doe dat nooit meer!’ Tien minuten gaat de bel en springt Drew naar de voordeur toe. Luid gelach vult mijn oren en een wondermooi meisje staart voor mijn gezicht. Haar bruine haren vallen over haar schouders en ze steekt haar hand uit. ‘Eleanor Calder, jij bent vast Star?’ Ik knik en samen lopen we naar de bank toe. Drew komt er bij zitten als ze drinken voor ons drieën gepakt heeft en nieuwsgierig staart Eleanor ons aan. ‘Dus, waarvoor moest ik komen?’ Drew knikt instemmend en Eleanor kijkt mij met een glimlach aan. ‘Ik wou wat dingen weten over Louis.’ Haar glimlach verdwijnt en met grote ogen staart ze mij aan. Zenuwachtig begint ze met haar bruine lange lokken te spelen en schuift Drew dichterbij. ‘Is dat wel zo’n goed idee?’ fluister ze in mijn oor en ik knik mijn hoofd. ‘Wat wil je precies willen, ik ga natuurlijk niet heel mijn privé op tafel leggen.’ Ik knik dat ik het snap en opgelucht haalt ze adem. ‘Hoe is Louis als hij bij jou is?’ Misschien is het een domme vraag, maar ik wil het graag weten. Op alle vragen die ik stel geeft ze antwoord en heb ik de belangrijkste vraag voor het laatst bewaard. ‘Weet je wat er met Louis is, in het gebied van zijn jeugd.’ Ze slikt en ze schud haar hoofd, maar ik zie dat ze het wel weet.