XXIX. searching for some friends

Dagmar en ik wisten allebei hoe gevaarlijk dit kon zijn, maar NIké leek het eerder te zien als een soort zondagse picknick. Dagmar en ik waren op onze hoede.. nIké.. minder.
'Wat gaan we doen als we er vinden?' vroeg hij enthousiast. Dagmar keek hem even kort, nogal boos aan. Meteen hield het kleine jongentje zijn mond. Maar hij bleef wel bijna constant aan mijn mouw hangen.
'Wat is er Niké?' vroeg ik uiteindelijk. Hij keek me glimlachend aan, hij had weer eens zijn zin gekregen, maar ja, hoe kon je ook anders? Hij was 12 toen hij veranderd was, dus hij bleef een schattig klein ventje.
'MOeten we die pakken?' vroeg hij terwijl hij kinderlijk wees naar een man en een vrouw, duidelijk vampier, die in de verte lagen te..rollebollen in de heuvels. Ik keek naar Dagmar die knikte. Ik knikte.
'Niké, voor we vertrekken.. misschien kan je ze aanmanen om hun kleren weer aan te trekken.' zei ik glimlachend. Niké's ogen fonkelden. Hij bracht zijn vuisten tegen elkaar voor zijn borst en op het moment dat ze elkaar raakten, zei hij "boem" -zoals een echt klein kind- en klonk er een oorverdovende knal. Een bliksemschicht kwam op een halve meter van hen terecht in de grond. Het koppeltje keek geschrokken op. ik kon hen horen babbelen, het was een wonder -of noem het.. niet opletten- dat ze ons niet gehoord hadden.
'Het is maar een onweertje.' zei de vrouw met een hoge, nogal ..irriterende stem. De man keek onzeker.
'Daarnet was er een stralende hemel, die mens op de tv was er zeker van dat het mooi weer zou zijn en er is nog steeds niets te zien in de lucht.. het is een begaafde vampier.' zei hij terwijl hij zijn kleren aantrok.
'Goed geraden.' zei NIké, ik keek naast me, NIké was weg, hij was recht op hen toegelopen. De vrouw maakte zich meteen klaar om aan te vallen, ze siste gevaarlijk. Ik knikte naar Dagmar die meteen met een getrokken zwaard achter Niké stond.
'Dat zou ik niet proberen met mijn broer.' zei hij met ontblote tanden.
'Heer Dagmar, Princess!' riep de man uit waarna hij...boog voor me. ik deed mijn best om te kijken alsof dit de normale gang van zaken was. De vrouw kopieerde, met lichte tegenzin, het gedrag van haar partner.
'We waren op weg naar uw kasteel..' mompelde de man schichtig.
Ik keek hem strak aan.
'Om welke reden?' vroeg ik argwanend. Het leek net iets te vroeg om al vampiers te ontvangen die ons kwamen helpen. De man keek naar zijn handen, de vrouw nam het woord.
'We leven samen met mensen, mensen die niet wisten wat we waren tot de vampierkwesties op de tv waren. Wij willen ons oude leven terug, nu duikt iedereen weg als we ons al op straat vertonen!' zei ze bits.
'En hoe denk je dat ik kan helpen? De tijd terugdraaien? Het spijt me, ik ben nooit iemand tegengekomen die dat kan.' zei ik even bits. Ik kon er absoluut niet tegen als iemand durfde te snauwen tegen me.
'U hebt ons op het nieuws gebracht, sinds er sprake is van de Vampire Princess, merken mensen ons op. We wilden u aangeven aan de Volturi, maar zelf die zijn weg. U heeft hen uitgeschakeld om uw oorlog tegen de mensen te beginnen!' riep ze uit. Ik toonde nog steeds geen enkele emotie op mijn gezicht. Ik gaf de vrouw een klap tegen haar kaak, een oude mensenreactie, alleen was ik net iets sterker en iets te boos. Haar gezicht draaide mee. Ik zag de zijkant van haar gezicht, ook al had ze niet bewogen. De vrouw draaide haar hoofd terug, de man likte -met een bange blik op mij- met zijn gif de barsten dicht op bevel van de vrouw, maar je zou ze voor de rest van haar leven blijven zien. ze toonde haar tanden. oh, wou ze spelen? Kom maar op bitch, ik heb erger gehad dan jou.

@Florreke; ik weet het, maar nu heb ik een echte bedreiging gevonden.
@Bloodysky; sorry ;( Will you forgive me?