Hoofdstuk 8

Na het avondeten, gingen we terug naar onze leerlingenkamer. We hadden nog geen huiswerk op gekregen en ik vond, het niet zo’n goed idee, om te gaan oefenen met ontwapenen. Daarom besloot ik, nog even een bezoekje te brengen, aan mijn vader. Die vond het vast leuk, om te weten hoe mijn eerste dag verlopen was. ‘Ik ben even, naar mijn vader’, fluisterde ik tegen Ron. ‘Veel plezier’, zei hij en ik liep, door het portretgat. Na niet al te veel moeite, vond ik de waterspuwer terug. ‘Suikerveren’, fluisterde ik, de waterspuwer sprong opzij en ik liep de wenteltrap op. Toen ik boven aan was, klopte ik zachtjes, op de deur. ‘Binnen’, hoorde ik mijn vader zeggen. Ik duwde de deur open en trok hem zachtjes in het slot, toen ik binnen stond. ‘Hoi’, zei ik. ‘Hoi lieverd’, zei mijn vader. Hij stond op en spreidde zijn armen. Ik liep op hem af en sloeg mijn armen, om hem heen. Zo bleven we een tijdje staan, liet ik hem los en keek hem aan. Hij glimlachte naar me, ik glimlachte terug, daarna gaf hij me een kus, op mijn voorhoofd. ‘Ik dacht, ik kom even vertellen, hoe mijn eerste dag was’, zei ik en ik moest glimlachen bij de gedachten, aan verweer tegen de zwarte kunsten. ‘Nou’, zei mijn vader. ‘Ik hoorde van professor Krinkel, dat je heel goed was in ontwapenen. Nadat hij dat gezegd had, barstten
we in lachen uit. ‘Nou als rommel maken daar onder valt, dan ben ik er echt geweldig in’, zei ik lachend
‘Ach, nou ja’, zei mijn vader, ‘professor Krinkel, had het zo weer opgeruimd hoor’. ‘lang, leve magie’, zei ik, ‘maar ik heb Harry wel een keer ontwapend, alleen was Harry er wel wat beter in’. ‘Ik kan wel dingen laten zweven’, zei ik trots. ‘laat, maar zien’, riep mijn vader enthousiast. Hij legde een veer op zijn bureau en ik ging er voor staan. ‘Wingardium Leviosa’, zei ik en de veer, begon te zweven. Ik glimlachte en liet de veer, weer langzaam op het bureau neer komen. Ik keek op de klok, ik zag dat het al half 8 was. ‘Ik denk, dat ik weer terug moet gaan’, zei ik. ‘Ik denk dat, dat het beste is’, antwoordde mijn vader. Ik gaf hem nog snel, een knuffel en een kus op zijn wang. Ik kreeg een kus op mijn voorhoofd terug. ‘Welterusten pap’, ‘welterusten lieverd en er niet weer een puinhoop van maken, bij verweer tegen de zwarte kunsten he? Vind professor Krinkel, denk ik niet zo leuk’. ‘Ik zal het proberen’ antwoordde ik. Daarna trok ik de deur, zachtjes achter me in het slot. Ik ging op weg, naar de leerlingenkamer en kwam onderweg, Marcel Lubbermans tegen. Samen liepen we terug, naar de leerlingenkamer. ‘Varkenssnuit’, zei Marcel en de dikke dame schoof opzij. We klommen door het portretgat en ik ging naar Harry en Ron, die een potje toverschaak speelde. Hermelien keek toe. ‘Hermelien’? Vroeg ik. ‘Ja’? Antwoordde ze en ze keek me aan. ‘Zou je me willen helpen, met ontwapenen’? Vroeg ik, ‘want ik heb mijn vader beloofd, dat ik er niet weer een puinhoop van zou maken, bij verweer tegen de zwarte kunsten en volgens mij heb ik dan wel, wat hulp nodig’. Ondertussen lagen, Harry en Ron, over de grond te rollen, van het lachen. Ik keek ze nep beledigend aan, maar daar moesten ze alleen, maar harder van lachen. Ook Hermelien, had ondertussen de grootste lol, maar wilde me wel helpen. Twee uur en een rommelige slaapzaal, waar we oefende later. Kon ik Hermelien, zonder problemen, ontwapenen. ‘Daar zal professor Krinkel, blij mee zijn’, zei ik. ‘Dat denk ik ook’, antwoordde Hermelien en met een korte zwiep van haar toverstok, was de kamer weer op geruimd. ‘Hoe deed je dat’? Vroeg ik verbaast. ‘Hoe ken je die toverspreuk’? ‘Oh, ergens gelezen’, antwoordde Hermelien schouder ophalend. ‘Ik vind hem wel handig’, zei ik. ‘Ik ook’, zei Hermelien. ‘Dus, ik had hem onthouden’. “handig’, zei ik, maar laten we gaan slapen, het is al tien uur’. ‘goed idee’, zei Hermelien. We trokken onze pyjama aan en ik ging in bed liggen. Al snel viel ik in slaap.