Underwear 5

Na een uur liggen we nog steeds samen op het bed en worden we gestoord doordat Keef zachtjes de deur openmaakt en moeilijk kucht. Alle twee kijken we op en glijd Keef met zijn hand over zijn gladde platgestreken haren om het weer in model te brengen.
‘Je moeder aan de telefoon.’ Zuchtend staat Harry op en draait hij zich om naar mij. Lipbijtend kijkt hij mij aan en hoor ik hoe Keef wat dingen in zichzelf mompelt.
‘Ik kom zo terug.’ Met die woorden loopt Harry naar de deur toe en sluit Keef netjes de deur achter zich. Alleen lig ik in het bed en is het dekbed waar Harry lag gekreukeld.
Zachtjes kruip ik erheen en voelt het dekbed lekker warm aan. Ik sluit mijn ogen en hoor na een kwartier hoe de deur opengaat. Zachtjes gaat Harry langs mij staan en open ik mijn ogen weer. Ik sla mijn benen over het bedrand heen en hij gaat naast mij op het bedrandje zitten.
‘Dat was mij moeder, ze komt over 2 uur thuis.’
Ik slik en bungel met mijn benen heen en weer. Harry staart naar het raam en opent zijn mond weer. ‘Ze houd net zoals Gemma niet van vreemde in huis, maar dan verzinnen we wel iets anders.’
Hij heeft het over mij, als zijn moeder weet dat ik hier ben dan moet ik weg.
Het is allemaal ook te mooi om te dromen, ik in een groot luxehuis met duizenden deuren die allemaal ergens naar toe leiden, maar waarnaar toe weet je eenmaal niet.
Mijn onderlip begint te trillen bij deze gedachtes en Harry heeft het gelijk door. Met zijn hand wrijft hij over mijn rug dat mijn nekhaartjes rechtovereind gaan staan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zachtjes trekt hij mij dichterna zich toe.
Een tijdje zitten we zo, tegen elkaar, niks zeggend in de vredige stilte. Helaas worden we weer voor de tweede keer onderbroken dit keer door Gemma. Ze staat huppelend in het deurgat en geïrriteerd kijkt Harry op. ‘Moeder is thuis.’ Bij die woorden versteend Harry.
Ik haal mijn hoofd van zijn schouder af en kijk naar Gemma die nog steeds huppelend in het deurgat staat. Als ze ziet dat ik haar in mijn zicht heb trekt ze een zuur gezicht.
‘Ze vroeg of je naar de woonkamer wilt komen.’ Met die woorden verlaat ze de slaapkamer en draait Harry zich naar mij toe. ‘Ga mee, dan ga ik vragen of het goed is of je hier mag blijven en dan kan ik je meteen voorstellen.’
Ik kauw op mijn wang wat ik vaker doe als ik het niet weet en benieuwd staart Harry mij aan.
‘Wat als ze het niet goed vind,’ fluister ik zachtjes en Harry slaat zijn ogen neer. ‘Dan verzinnen we wel iets waar je heen kan, maar ik laat je niet meer op straat leven.’
Ongemakkelijk door zijn zin sta ik samen met Harry op en verstrengelt hij zijn hand met de mijne. Zijn hand brand in de mijne en met zijn duim streelt hij over de wondjes. Hij trekt mij mee naar de deur toe en samen lopen we door het huis heen. Waar we precies lopen weet ik niet.
We stoppen in de gang en de hand van Harry glijd uit de mijne en hij draait zich naar mij toe. ‘Wacht hier, ik kom zo snel mogelijk terug.’ Langzaam loopt hij weg en leun ik tegen de muur aan. De klok die tegen de muur aanstaat tikt hevig en dat is ook het enigste wat meteen de stilte vult.
‘Harry, ik heb het al zo vaak gezegd geen vreemde in huis!’
Het is een scherpe piepstem van een vrouw, wat waarschijnlijk de stem van zijn moeder is. De deur is op 3 meter afstand en zachtjes sluip ik steeds dichterna de deur toe.
‘Moeder, ze kan nergens anders heen!’
Het is een tijdje stil in de woonkamer en ik hoor allemaal gestommel vanuit de woonkamer komen. Ik druk mezelf tegen de muur aan en hou mijn adem in om te kijken wie de gang in komt gelopen. Het is gelukkig Harry en met een teleurgestelde blik op zijn gezicht loopt hij naar mij toe.
Hij pakt mijn hand beet en word meegetrokken naar de woonkamer. Benieuwd wat hij van plan is zie ik hoe er een vrouw in de leren bank zit met haar rug naar mij toegekeerd.
‘Moeder, hoe kunt u Aundrianne nou wegsturen!’ Schamend staar ik haar aan en draait ze zichzelf om. Haar mond valt open en meteen staat ze op. Haar hakken tikken op de gladde vloer en ze gaat voor mij staan met nog steeds een openmond.
Ik slik en wil me verschuilen achter Harry. ‘Ik kan alles, jongenman,’ sist ze naar Harry als ze voor hem gaat staan en er een piep geluid uit mijn mond komt rollen. De vrouw – oftewel moeder van Harry gaat weer voor mij staan door luid gepiep wat ik veroorzaak.
Haar ogen branden op mijn handen en met een beweging pakt ze ruw mijn handen vast. Ze bekijkt mijn handen en hard drukt ze op een blauwe plek. Een kreun verlaat mijn mond en ik krimp in elkaar. Harry slaat haar hand weg en trekt mij achteruit.
‘Ze is hier binnen een halfuur weg, anders zorg ik er persoonlijk voor,’ sist ze naar Harry en ze steekt haar neus hoog in de lucht. Ze heeft precies hetzelfde haar als Gemma, dezelfde ogen en hetzelfde karakter een soort oudere versie.
‘Oké, maar dan zie je mij ook niet meer terug.’ Ik sta achter Harry en knijp in zijn shirt. Een gil verlaat haar mond en met grove stappen gaat ze voor Harry staan die zich niet laat kennen. Ik knijp nog harder in zijn shirt en leun zachtjes tegen Harry aan. ‘Dat dacht ik niet, Harry Edward Styles.’