022.

Met mijn hoofd op Niall’s borst lag ik dicht naast hem op de bank. Zijn vingers tikten zachtjes op mijn schouder en zijn ogen waren gesloten.
Ik glimlachte tegen mezelf toen ik dacht aan hoe gelukkig ik op het moment was.
‘Ik weet nu gewoon dat je ligt te glimlachen.’ Zei Niall.
Ik grinnikte zacht en knikte.
‘Ik weet ook wat jij nu denkt.’
Niall maakte een hummend geluid en ik grijnsde even.
‘Je hebt honger.’
Niall sloeg zijn hand geschrokken op zijn buik en knikte hevig.
‘Je hebt gelijk! Ik heb al bijna drie kwartier lang niets meer gegeten.’
Ik lachte en kwam iets overeind zodat ik hem aan kon kijken.
‘Maar het valt nu wel mee. Ik heb nu iets beters dan eten.’ Zei Niall glimlachend.
Ik vleide mijn hoofd weer tegen zijn schouder en zuchtte diep.
‘Ik wil je iets laten zien.’ Mompelde ik.
Ik trok Niall van de bank af en leidde hem naar mijn slaapkamer.
‘Hoe leuk ik je ook vind, ik geloof in - ’
‘Ik probeer je niet mijn bed in te praten, Niall. Ik heb genoeg aan ééntje.’ Zei ik met een scheve glimlach.
Niall grinnikte opgelaten en schuifelde even met zijn voeten.
‘Sorry.’ Mompelde hij.
‘Daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Ik had dat voornemen ook ooit. Geen seks voor het huwelijk.’ Zei ik zacht.
Niall keek me even met een peilloos gezicht aan en keek toen even om zich heen.
‘Ik heb je kamer trouwens nog nooit eerder gezien. Hij is vrolijk.’ Zei hij.
Ik haalde mijn schouders op en keek ook even om me heen.
Ik had een normale, witte kamer. De meubels zoals het bed en mijn kastjes waren lichtgrijs, de stoel en de kast waren donkergrijs en ik had een aantal gekleurde accessoires zoals nepbloemen en gekleurde schilderijen. Die waren niet door mij getekend, ze waren gewoon heel erg mooi.
Ik ging voor mijn ladekast zitten en rommelde diep in de onderste lade.
Na enige tijd haalde ik een verkreukelde foto eruit en gaf die aan Niall.
‘Dat zijn mijn ouders.’ Mompelde ik.
Niall keek met een lichte frons naar de foto en klakte toen met zijn tong.
‘Qua uiterlijk lijk je wel op ze. Alleen heb ik niet zo’n goed beeld van ze door jouw verhaal.’
Ik grijnsde even en wees op de foto.
‘Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om net zo te zijn zoals zij, en al het contact te verbreken. Daarom heb ik die foto nog steeds. Alleen onderhoud ik hem alles behalve goed.’
Niall glimlachte en gaf de foto terug, die ik zonder omkijken in de lade gooide.
Niall plofte neer op bed en veerde een aantal keren op en neer.
‘Dit bed ligt echt lekker. Wil je ruilen met het mijne?’
Ik schudde lachend mijn hoofd en hoorde toen Sarah zachtjes huilen.
Ik gebaarde dat Niall even moest wachten en liep naar de kamer van mijn dochtertje.
‘Wat is er liefje? Heb je een nare droom?’ Ik tilde haar voorzichtig uit haar bedje en ze sloeg haar armen om mijn nek.
‘M-m-monsters onder mijn bed.’ Snikte ze.
‘Oh lieverd toch, je hoeft niet bang te zijn. Zal ik ze voor je weghalen?’
Ze schudde tot mijn verbazing hevig haar hoofd en klemde haar armpjes als bankschroeven om mijn nek.
‘Nee! Das gevááárlijk.’ Zei ze met een hoog stemmetje.
‘Kom maar bij mij slapen dan.’ Mompelde ik.
Sarah’s ogen lichtten even op toen ze Niall zag en hij streek bezorgd met zijn vinger over haar wang.
‘Nachtmerrie gehad zeker? Kom maar, Nialler zal je beschermen, prinses.’ Zei hij glimlachend.
Hij nam haar van me over en legde haar voorzichtig naast zich.
Ik schoof aan de andere kant van Sarah op het bed en legde haar eigen dekentje over haar heen.
Ik voelde hoe Niall boven Sarah’s hoofdje mijn hand vastpakte en ik keek hem glimlachend aan.
En zonder dat we er erg in hadden, vielen we langzaam in slaap, met Sarah veilig in ons midden.