Change 24

Run / Niall's POV
Ik verstevigde mijn greep bij Brigitte's hand. Liam rukte en duwde aan de deur, maar hij ging niet open. Snel keek ik achterom. De man kwam al op ons afgelopen. 'Look out' zei ik en ik zette 3 stappen naar achteren. Ik nam een grote hap lucht, nu kwam die ene les karate toch nog van pas. 'AAAAAAAAH!' riep ik en ik rende op de deur af. Ik sprong en maakte een karatekick en ramde vol de deur. Ik belandde hard op de grond en mijn enkel begon heel erg pijn te doen. Ik mocht nog van geluk spreken dat het een houten deur was. Iedereen staarde naar me, en ik zag in de verte dat de man haast maakte. 'What are you looking?! RUN!' riep ik. Ik greep Brigitte's hand en rende de trap af, terug naar de kelder. Toen ik de deur vond gooide ik hem open en rende naar buiten. Liam en het andere meisje kwamen naast ons lopen en we rende de straten door. Ik keek achterom om te kijken of de man er nog was, en ja hoor, hij rende achter ons aan. 'We have to split up' zei ik. 'This isn't going to work!' zei ik erachteraan. 'You two go right, and we go left' antwoordde Liam. Zodra de volgende T-splitsing kwam rende ik naar rechts. Brigitte had nog steeds niks gezegd, maar rende nog steeds naast me. Wie zou de man gevolgd hebben? Ik keek achterom en ik kreeg gelijk het antwoord. Ons. Hij rende achter ons aan. Ik keek om me heen, we zouden ons toch ergens kunnen verstoppen? Na iets van 4 straten verder te hebben gerend - zonder de man te hebben kunnen afschudden - gingen we zonder nadenken naar rechts. Geen goed idee, het liep dood. Er stond een muurtje in de straat. 'Oh no' zei ik en keek achterom. De man stond in het midden van het doodlopende steegje, er verscheen een grijns op zijn gezicht en hij kwam al in de richting van ons lopen. Ik keek om me heen, er zou toch iets kunnen zijn om ons te helpen? Het enige dingen die er stonden waren 2 prullenbakken. Dat is het! 'Help me' zei ik tegen Brigitte en wees naar de prullenbakken. Ik zette ze allebei tegen de muur aan. 'You first' zei ik tegen haar. Ik tilde haar op de prullenbak. Zelf ging ik aan de andere kant staan en Brigitte pakte mijn hand. Ze trok me omhoog en al snel stond ik op de andere prullenbak. De man stond nu nog maar op 5 meter afstand. Ik tilde Brigitte op terwijl ze over het muurtje heen probeerde te springen. Uiteindelijk lukte het om erover te komen en hoorde ik een plof. 'Are you okay?' vroeg ik. 'Don't worry about me!' hoorde ik aan de andere kant. De man was er inmiddels al bijna. Snel sprong ik, ik haalde het niet. Ik sprong nog een keer ik was er bijna. 'Come on' zei ik tegen mezelf en trok me verder omhoog. Ik was er nu met 1 been overheen. Net toen ik met mijn andere been over het muurtje heen wilde werd mijn been vastgegrepen. 'Shoot' riep ik. Ik keek naar beneden en zag dat Brigitte me vragend aankeek. 'He's got my leg' zei ik. De man begon steeds harder te trekken. Ik stribbelde nog steeds tegen. Ik zette al mijn gewicht op de andere kant van de muur, het maakte me niets uit, al viel ik op mijn bek, ik moest er overheen. Ik zag dat Brigitte klaar was gaan staan om me op te vangen, dat was het teken. Ik trok mijn been een keer heel goed in en gaf een harde en grote schop. Hij liet nog steeds niet los, ik gaf hem nog een schop. Nog steeds niet. Ik verzamelde al mijn kracht bij elkaar en schopte keihard tegen zijn hoofd waarna hij losliet. Ik viel van het muurtje af en knalde op de grond. Achter me hoorde ik ook iemand op de grond vallen. De pijn in mijn enkel was nu nog groter geworden. Ik kreeg door dat ik op Brigitte was gevallen. Snel stond ik op. 'I'm sorry' zei ik verontschuldigend en hielp haar overeind. 'We just have to get out of here' was haar antwoord. Ik pakte haar hand weer vast en wilde gaan rennen. Nog geen 10 stappen verder stond ik alweer stil. 'What's wrong?' vroeg Brigitte. 'My ankle, it hurts' antwoordde ik. Ik schudde 1 keer hard met mijn hoofd en zette mezelf door de pijn heen, we moesten weg, en snel ook.