``78``

Een schim maakt me wakker. Als ik mijn ogen wat verder open zie ik iemand voor me staan. Ik weet niet hoelang ik had geslapen, maar ik wist zeker dat wat ik zag echt was. Langzaam kom ik overeind zodat ik Sam niet wakker zou maken. ‘ben je het echt?’ fluister ik zacht. Een hand gaat over mijn wang. Het voelt gewoon zoals een hand voelt. De jongen die exact dezelfde leeftijd heeft als ik staat voor me. ‘zusjelief, je weet dat ik niet echt ben… maar je kan er voor zorgen dat ik leef’ ik spits mijn oren als ik dat hoor. ‘hoe?’ vraag ik net zo zacht al eerst. Hij wijst naar Dean en dan naar Sam. ‘of je geeft jezelf op, of je offers hun’ mijn blik gaat naar de slapende broers. Ik kan ze offeren, ze zullen het niet merken. Het is maar een klein beetje pijn. ‘maar dan moet ik ze vermoorden’ ik stap van het bed en leg mijn hoofd tegen de borst van Kane. Hij aait over mijn hoofd en laat me hem aan kijken. ‘wat wil je liever, ik bedoel… ze hebben al lang geleefd, ik niet. Wij kunnen samen reizen, hun werk doen.’ Mijn hart maakt een sprongetje, hij heeft gelijk. ‘kom op Alex’ ik knik langzaam. Kane heeft gelijk. Ik kan het doen. Snel maak ik mijn tas open en zoek een mes. Als ik overeind kom wordt ik ruw tegen de muur geduwd. ‘laat me los!’ roep ik uit. Ik kijk in Sam ’s gezicht. In paniek begin ik te schoppen. ‘laat dat mes los’ ik laat het mes los en kijk de kamer rond. ‘Kane! Laat me niet alleen, Kane!’ tranen beginnen over mijn wangen te rollen, waarom wilde ik ze vermoorden. Waarom wilde Kane dat? Sam laat me op de grond zakken terwijl ik harder begin te huilen. ‘wat moeten we met haar?’ vraagt Dean. De deur gaat open en John komt binnen. Binnen enkele seconden duwt hij Sam weg en strijkt de haren die voor mijn gezicht zitten weg. ‘het is al goed’ ik kijk met betraand gezicht omhoog. ‘John’ snik ik. Hij strekt zijn armen uit. Ik bedenk me geen moment en laat me in zijn armen vallen. Hij drukt een kus op mijn hoofd en begint me zachtjes heen er weer te wiegen. ‘het is al goed’ stelt hij me gerust. Dean en Sam kijken elkaar verbaast aan. ‘pa, wat doe je hier? En wat heeft dit te betekenen?’