``77``

‘we brengen James naar huis’ Sam helpt James met instappen. Ik kijk even naar het huis. Wat had Castiel eigenlijk met James gedaan. Voor ik antwoorden zou krijgen moest ik Castiel vinden. Ook al kwam en ging hij alleen als ik echt in gevaar was. Met een zucht kom ik eindelijk in beweging. Ik ga naast Dean voor in de auto zitten en onder steun mijn arm. ‘misschien moeten we naar het ziekenhuis’ gelijk kijk ik dreigend naar Dean. Ik was net uit het ziekenhuis. ‘nee’ het antwoordt was definitief. Na een korte rit staan we voor het huis van James en Elisa. Ze doet de deur open en als ze James ziet rent ze huilend naar hem toe. Ze omhelzen elkaar en beginnen hartstochtelijk te zoenen. Even weet ik niet waar ik moet kijken. Mijn ogen gaan over het terrein als ik mijn Ford zie staan. Gelijk begin ik door mijn zakken te zoeken. Als ik dan eindelijk een paar sleutels vind pak ik mijn tas uit de auto en loop ik naar de Ford. ‘ik vind dat we mijn auto Missouri moeten brengen’ Dean kijkt naar de auto en dan naar mij. ‘dat kan niet’ ik scheur mijn blik los van de auto en kijk naar Dean. ‘waarom niet?’ hij opent de motorklep en checkt de motor. ‘omdat jij niet kan rijden met je schouder’ met een zucht klap ik de motorklep dicht. ‘dan rij jij of Sam.’ Hij had gelijk ik zou niet kunnen rijden. De pijn in mijn schouder zou alleen maar erger worden. ‘Sam, jij rijd in de impala, wij rijden hier in’ Dean duwt me zachtjes in mijn rug zodat ik verder loop
'Dean, leg me eens uit waarom ik per se bij jou in de auto moest zitten' Dean wrijft over zijn gezicht en remt af. Hij draait zich naar me toe. 'doe dat nooit meer oké!' verbaast onderzoek ik zijn gezicht. Hij kijkt beroert. 'wat bedoel je?' vraag ik terug. Dean gaat over het stuur heen hangen en legt zijn voorhoofd op zijn handen. 'laat ons nooit meer zo schrikken. Ik wil je niet kwijt' we zijn lang stil. Ik leg mijn hand op zijn rug. 'ik heb een belofte aan je vader gemaakt. Niet 1 maar 2 ik kan jullie nog niet alleen laten' Dean kijkt zijlings naar me. 'en waag het eens tegen Sam te zeggen, dat ik dit heb gezegd' ik lach even. Dat is de Dean die ik kende. Mijn mobiel gaat en ik pak hem op. 'wat is er Sam?' hij vraagt waar we zijn. Even wil ik Dean plagen. 'Dean wilde iets tegen me zeggen' Dean komt met een ruk overeind en wil de mobiel uit mijn hand pakken. Ik zet mijn voet tegen zijn borstkas en probeer hem op afstand te houden. 'wil je weten wat? Nou dat vertel ik je' Dean grijpt mijn voet vast en duikt naar voor. Ik begin te lachen en laat de telefoon zien. Dean kijkt me link aan. Nadat ik had gezegd dat Dean me iets wilde zeggen had Sam al opgehangen. Dean ontspande zich. 'maak je het je niet te comfortabel?' vraag ik hem. Hij lag notabene nog steeds op me. Hij komt overeind en duwt nog een keer hard tegen mijn schouder. 'auww' jammer ik. Dean start de auto. 'dat had je verdiend'
Als mijn auto bij Missouri staat en ze met me had af gesproken dat als ik hem nodig zou hebben ze hem zou laten brengen stap ik bij de broers in de auto. ‘dus wat gaat onze volgende missie worden’ ik was blij, waarom? Ik zou het niet weten.