Battle 3.1

'Nee! Ben je gek! Als we dat doen verliezen we zeker!'
'Verzin zelf dan wat, krullebol!' roep ik naar hem. Geërgerd kijkt hij me aan. 'Vergeet het. Dit gaat niet werken!'
Ik zucht geërgerd. 'Hmpf, blijkbaar zijn we het toch nog ergens mee eens.'
Hij ploft op de grond en gaat liggen. 'Wat nou als we gewoon een lied van One Direction zingen. Alle fans gaan...' 'Nee.' kaf ik hem af. 'Vergeet het. Je vergeet een detail. Het moet orgineel zijn.'
'Alsof je me dat laat vergeten. Serieus, we kunnen net zo goed opgeven. Dit gaat echt niet werken.' zegt Harry terwijl hij opstaat en op de pianokruk gaat zitten.
'Je moet niet zo snel opgeven! Je bent echt een baby. Wanneer het te moeilijk wordt ren je weg.' met een boze blik kijk ik hem aan.
'Lieve schatten, jullie moeten samenwerken, geen ruzie maken.' lacht een bekende stem. Louis.
Ik sla boos mijn armen over elkaar. 'Wat doe je hier, Louis?' vraagt Harry.
'Tja, de bands magen niet met jullie meezingen, maar we mogen wel helpen.' antwoordt hij gewoontjes. Achter hem zie ik dan ook de rest van One Direction en Bitter Sweet Revenge verschijnen. 'We hadden al zo'n gevoel dat jullie het niet alleen konden redden. Niall dacht zelfs al dat er gewonden zouden vallen.' lacht Jake. Niall grijnst en wordt rood. 'Nou, eigenlijk zei ik dat het gevaarlijk is om hier binnen te komen. Voor het geval dat jullie elkaar niet in de haren vliegen.'
'Dus, tadaa, we zijn er om te helpen. Laten we beginnen met een lied.' gaat Lisanne verder. Het valt me op dat ze verdacht dichtbij Liam staat.
'We hebben geen hulp nodig.' bromt Harry boos.
'Ohjawel! Als wij niet gaan helpen, dat breken jullie binnenkort de hele zaal nog eens af.' waarschuwt Liam met een streng. Hij heeft gelijk. We hebben hun hulp nodig. Zo was het in het begin ook. Harry en ik, dat ging echt niet goed. Nouja, totdat hij me kuste.