13.3

Ik zag felle lichtflitsen. Ik kwam voorzichtig dichterbij. Plotseling was alles verdwenen en viel Alyson op de grond. "Nee.", schreeuwde ik en ik rende naar haar toe. "Word wakker, alsjeblieft." Een traan gleed over mijn gezicht. "Jij. Hebt. Dit. Gedaan.", siste ik woedend naar Yla. "Rustig, het is..." "Nee, je hebt haar vermoord!" Ik trilde van woede. Ik transformeerde en sprong op haar af. Plotseling werd ik in mijn zij getackeld. Het is gelukt! dacht Alyson vrolijk. Ze duwde me tegen de grond en duwde haar snuit in mijn nek. Ik duwde haar van me af en rende achter haar aan. Wow, dit had ik gemis. Ik ook. Alyson liep naar Yla en duwde haar snuit tegen haar aan. "Graag gedaan liefje. Als je wilt ben je altijd welkom.", zei ze. Alyson en ik rende toen het bos in. Hey zusje, dacht Jake. Pfft, ik ben nog steeds ouder dan jij. dacht Alyson droog.Jake kwam aan rennen. Niets veranderd Ik lachte. We liepen naar Emily's huis. Embry, ik heb geen kleren. Ik lachte. Komt voor elkaar, dacht ik. Ik rende naar Jake's huis en pakte een jurkje uit haar kast. Ik liep terug en gaf haar het jurkje. Ik liep naar binnen en een paar minuten later kwam Alyson ook binnen. Ze knuffelde me en ik wilde haar niet meer loslaten. "Ik houd van je.", zei ze. "Hey kleine.", zei Sam. Alyson maakte zich los uit mijn armen. "Hey." Ik keek naar Alyson. Ik had haar nog nooit zo gelukkig gezien. Ik ging op de bank zitten. "Honger?", vroeg Emily. Alyson ging naast me op de bank zitten. "Embry, ik houd van jou.", zei ze weer.