Little Star 10

Met een waterig glimlachje staart hij mij aan en heb ik nu al genoeg gezien, ik wil hier nu meteen weg. ‘Ik kan dit niet,’ piep ik zachtjes en loop bibberend weg van de kamer waar ze met zijn alle zitten. Ik hoor hoe Drew nog schreeuwt dat ik niet weg moet gaan of dat ik terug moet komen, ik reageer er alleen niet op. Snikkend laat ik mij tegen de buitenmuur aanvallen en trek ik mijn benen op om zo mijn armen erom heen te slaan. Een tijdje zit ik zo helemaal alleen in de buitenwereld maar dat word al snel verstoord als ik een hand op mijn schouder voel. Woest begin ik op mij heen te slaan en begin ik luid te gillen. ‘Laat mij los!’ De woorden spuug ik walgelijk uit en sla zijn hand weg die nog steeds op mijn schouder ligt. Hij pakt mijn polsen stevig vast en meteen glijden mijn ogen naar de zijne toe en kijk ik in twee mooie bruine kijkers, die ik eerder gezien heb. Zwakjes glimlacht hij en streelt hij geruststellend met zijn duimen over mijn polsen heen. ‘Rustig, ik doe je niks.’ Met een zucht leun ik met mijn hoofd tegen de muur aan en sluit ik mijn ogen. ‘Waarom rende je weg?’ Zou ik antwoord geven waarom ik wegrende, hij heeft tenslotte niks gedaan. Slecht idee, het is een vriend van ze die kan ik niet vertrouwen. Met een harde draai zijn mijn polsen weer vrij en gespannen staart hij mij aan en helemaal verslagen, dat zie ik in zijn ogen die anders staan dan net. Kreunend sta ik op en wrijf ik over mijn kont heen om het zand van mijn broek af te vegen. ‘Gaat je niks aan,’ snauw ik laat en draai mij eigen om zodat ik hem niet meer aan kan staren. Weer voel ik de warme zachte hand op mijn schouder en glijd er een rilling door mijn lichaam heen. Ik spreek mijzelf toe dat ik niet om zou draaien, dan zou ik toegeven en hem braaf volgen naar binnen. ‘Kom mee naar binnen ze wachten op ons.’ Het is een lichte fluistering in mijn oor en mijn nekhaartjes gaan rechtovereind staan. Tegen mijn gevoelens vechtend draai ik mij eigen toch om en glimlacht hij breed naar mij. ‘Ik ben trouwens Liam.’ Netjes steekt hij zijn hand naar mij uit en pak ik hem twijfelend aan, hij valt nog best mee. Zouden Harry en Louis het vertelt hebben over vroeger, dat ze een meisje genaamd Little Star pestte, vast niet toch? ‘Star,’ fluister ik zachtjes en hij glimlacht vertrouwelijk om daarna zijn hand terug te trekken en mijn pols beet te pakken. Geschrokken kijkt hij mij aan en krijg ik weer allemaal sterretjes voor mijn ogen. Het was de manier hoe vroeger Louis mij meesleurde naar de jongens wc, om mij daar op te sluiten en ik pas naar een paar uur eruit werd gehaald doordat de juffrouw mij miste. Louis kneep altijd hard in mijn pols wat zeer deed, maar Liam knijpt er niet in zoals Louis vroeger deed hij houd hem losjes maar zachtjes vast. ‘Sorry als ik je pijn deed.’ Verontschuldigt hij zichzelf en zonder op antwoord te wachten trekt hij mij zachtjes mee naar binnen, naar Louis en Harry.