Hoofdstuk negentien: Music, kisses & Ed Sheeran • 19.2

‘Zo, dus dit is het meisje waar je je mond niet over kunt houden?’ Een lange jongen met bruin haar leunde in de deuropening. Op zijn lippen rustte een grijns terwijl hij Camille eventjes bekeek. Hij had haar nog nooit gezien, maar Zayn had al genoeg over haar verteld. Hij had al vanaf het begin kunnen ondervinden dat hij stapelgek van haar was. Hij kon zijn vriend dan ook geen ongelijk geven.
‘En bedankt Oliver, dat hoefde ze dus niet te weten,’ mompelde Zayn als antwoord. Hij kon het niet helpen, maar zeker in het begin had hij gewoon niet over haar kunnen zwijgen. Het was al een hele vooruitgang dat hij haar nu eindelijk had. Al had Oliver nu net wel voor een gênant moment gezorgd.
‘Oh ik vind dit best leuke randinformatie hoor!’ zei Camille grinnikend. Eigenlijk vond ze het alleen maar schattig en helemaal niet vervelend. Het toonde aan dat Zayn echt wel gek op haar was en zoiets was altijd leuk om te weten. Al was het natuurlijk andersom ook exact hetzelfde. Ze hoorde hoe Oliver zachtjes lachte.
‘De rest zit al achter in de tuin. Ik kom er zo aan.’ Hij gebaarde dat ze binnen moesten komen en sloot daarna de voordeur weer achter hen. Zelf verdween hij één of andere ruimte in die waarschijnlijk de woonkamer moest voorstellen. Zayn nam ondertussen Camilles hand vast en trok haar rustig mee in de richting van de tuin. Hij kende de weg in het huis maar al te goed dus dat was geen probleem.
‘Wow wacht.. Ed Sheeran?’ vroeg Camille ongelovig toen ze door een groot schuifraam al wat mensen buiten kon zien zitten. Ze herkende de jongen met de rode haren maar al te goed en had zeker niet verwacht om hem hier te zien. Daar was ze trouwens ook helemaal niet op voorbereid. Wat moest ze in godsnaam tegen hem zeggen? Er zouden vast alleen maar idiote dingen uit haar mond gaan komen.

‘Ja, hij is een goede vriend van Harry,’ verklaarde Zayn. Hij was inmiddels genoodzaakt om te stoppen met lopen omdat Camille weigerde nog een stap te zetten. Blijkbaar werd ze al helemaal starstruck bij het alleen al maar zien van Ed.
‘Ik ga domme dingen zeggen, dat weet ik nu al,’ mompelde ze zachtjes terwijl ze door het raam naar buiten bleef kijken. Ze kon ook zien dat Leonore gezellig naast Louis zat en in een gesprek verwikkeld was.
‘Je brengt het grootste deel van je tijd door met bekende mensen. Ed Sheeran zal dan ook wel geen probleem zijn. Hij is ook maar een gewone jongen,’ zei Zayn tegen haar. Oké, toegegeven: de eerste keer dat hij hem ontmoette had hij het ook wel een beetje eng gevonden. Toen was hij zelf nog niet echt gewoon geweest aan het leven van een beroemdheid. Dat was inmiddels wel anders.
‘Ik breng het grootste deel van mijn tijd door met vijf idioten,’ verbeterde Camille hem terwijl ze een veelbetekenende blik in haar ogen had staan. Ze had de jongens nooit echt als beroemde mensen gezien, maar ergens had Zayn natuurlijk wel gelijk.
‘Dat is gemeen!’ protesteerde de jongen meteen. Camille zuchtte eventjes en knikte toen toegevend op zijn protest.
‘Oké dan, vier idioten. Niall kan er nog mee door.’ Ze wist maar al te goed dat dat niet hetgeen was wat hij wou horen. Daarom had ze het ook gezegd. Een kleine grijns vormde zich op haar lippen bij het zien van zijn gezicht.
‘Hey Ed, ik wil je aan iemand voorstellen!’ riep Zayn luid terwijl hij Camille zonder pardon mee naar buiten trok.
Payback time.