``75``

‘Dus, jullie wilde ons vermoorden?’ de stem klinkt ergens bekend. Zwaar, demonisch. Mijn ogen schieten open. Het is James. Zie je wel dat ik gelijk had, hij is helemaal niet weg. Hij was nog in de buurt. Haat druipt van mijn gezicht. De laatste herinneringen zitten in mijn geheugen en ik weet alweer waarom ik dit werk wilde doen. Ik haast me uit de auto en open de kofferbak. Helaas zou ik James niet terug kunnen halen zoals ik het eerst wilden doen. Ik doorzoek de kofferbak en haal er een shotgun uit. Ik laad hem met salie en zout. Mijn hele lichaam kriebelt. Het wil meer, het wil de actie, de demon dood. Als ik mijn eigen tas ook heb doorzocht ren ik naar het verlaten huis.

‘fijn’ mompelt Sam. Hij richt zijn hoofd een stukje op en kijk naar Dean. ‘we gaan nu zeker dood, er is niemand die ons nu nog kan helpen’ Dean probeert zijn handen los te maken maar stopt er al snel mee als hij bedenkt dat het niets help. ‘Sammy, ik denk dat je voor deze keer gelijk hebt’ James loopt naar de jongens. ‘dus, zijn jullie er al over uit wie van de twee het eerste mijn maaltijd wordt?’ Dean trekt zijn wenkbrauw op. ‘ik denk dat je mij het eerst wilt op eten, ik bedoel. Kijk eens hoe lekker ik er uit zie’ Sam wil reageren als er een luide knal klinkt. De Demon schiet naar achter. ‘Dean, soms moet je gewoon je mond houden’ ik zwaai de shotgun over mijn schouder en blijf even staan. Het voelt heerlijk weer bijna de oude te zijn. ‘ik zei dat je in de auto moest blijven’ reageert Dean. Ik negeer hem terwijl ik naar Sam toe loop. Met een korte beweging heb ik zijn handen los en loopt hij naar Dean. ‘ik wil dat jullie hier blijven. Dit moet ik doen’ mijn ogen vlammen. Het was mijn schuld dat dit zo ver was gekomen en ik zou het nu goed maken. Achter me hoor ik wat geworstel. Ik draai me een stukje om en zie hoe Sam Dean uit de deur probeert te werken. ‘dit kan ze alleen, Dean laat haar’ als ze eindelijk uit de deur zijn laat ik mijn ogen aan het duister wennen. ‘dus je bent terug’ klinkt het als de wind. ‘ja, en ik ben van plan het af te maken, waar ik aan begonnen was’