``72``

‘ik kan het allemaal moeilijk geloven’ zeg ik na dat Dean en Sam zoveel mogelijk hebben vertelt. ‘bestaan er Demon en geesten?’ de jongens knikken. ‘ik heb het gevoel alsof mijn hoofd gaat ontploffen.’ De jongens grinniken even. ‘Dean, ik ga koffie halen, wil jij ook?’ hij knikt en gaat naar achter zitten. Als Sam weg is valt er een ongemakkelijke stilte. ‘meende je dat net?’ ik kijk naar Dean. ‘dat wat ik zei dat ik Sam schattig vind?’ hij knikt. Ik denk even na. Ja, ik zou makkelijk voor Sam kunnen vallen, maar Dean heeft ook wel iets. ‘misschien’ antwoord ik met een half lachje. Dean schud zijn hoofd ook met een lach. ‘je gedrag is ieder geval niet veel veranderd’ we zijn weer stil. ‘mag ik iets proberen? Misschien kan je, je dan nog wat herinneren’ ik kijk naar hem en knik. Dean staat van zijn stoel op en buigt iets naar me toe. ‘wacht’ ik stop Dean. Een ongemakkelijk gevoel kruipt naar boven. ‘ik doe je geen kwaad hoor’ zegt hij zacht. Ik knik en hij komt dichter naar me toe. Ik sluit mijn ogen en ruik zijn muskachtige geur. Een beeld flitst voor mijn ogen. ‘Dean, wat probeer je nu weer?’ de geur verdwijnt en ik kijk naar Sam. ‘jullie moeder… het spijt me’ ik had hun moeder gezien, en een meisje dat Sam kent. Een pijn scheut gaat door mijn hoofd en ik grijp hem vast. Nog meer herinneringen flitsen door mijn hoofd. ‘Alex gaat het?’ Sam heeft mijn schouders vast. Ik knik langzaam. ‘ik had niet gedacht dat mijn herinneringen terug krijgen zo pijnlijk zou zijn.’
‘ik ga aan de dokter vragen of je weg mag’ ik knik en ga naar achter liggen. ‘Sam, kan je iets over Dean vertellen?’ Sam gaat op de zijkant van het bed zitten en knikt. ‘hij is een goede broer, en hij let goed op iedereen. Helaas is hij ook nogal een flirt’ ik grinnik. De blik van Sam is verbaasd. ‘het past in het plaatje dat ik een beetje van hem heb’ antwoord ik. Hij knikt en hij gaat verder.
‘Van de dokter mag ze weg als ze denkt dat ze er klaar voor is’ ik kijk op naar Dean. ‘zullen we dan zo snel mogelijk gaan?’ vraag ik. Ik zwaai mijn benen over de bedrand en stap er uit. Even voelen mijn knieën wiebelig en houd ik me aan het eerste het beste dingen vast. ‘ik wist wel dat je me leuk vond’ een zelfingenomen lach op Dean ’s gezicht laat me hem snel los laten.