``67``

‘goedemorgen, ik ben Alexandra, u had gebeld?’ de vrouw die de deur open doet sluit haar ogen. ‘ik ben zo blij dat je bent gekomen, mijn naam is Elisa’ ze opent de deur nu helemaal en laat me naar binnen. ‘ik ben zo snel mogelijk gekomen’ ze bied me koffie en een ontbijt aan. Dankbaar neem ik het aan. ‘ik wil graag doornemen hoe of wat’ ze knikt en gaat aan de keukentafel bij me zitten. ‘het gaat om uw man?’ ze knikt en ik krabbel iets op een blaadje. ‘hoe oud is hij?’ ze neemt een slok van haar koffie. ’43, hij heet James, we hebben een dochtertje van 10’
‘waar is ze nu?’ onderbreek ik haar. ‘bij mijn moeder’ ik knik en schrijf iets op. ‘hoe weet u zo zeker dat hij is bezeten?’ ze begint nerveus aan haar kopje te zitten. ‘hij doet zo raar, en eerst wilde ik het niet geloven, maar hij heeft het zelf gezegd’ ik knik langzaam. Dat is gevaarlijk. Als een demon zelf zegt dat hij iemand heeft bezeten, dan heeft het een plan om iemand zoals ik aan te vallen. ‘ik moet hem even zien en dan kan ik kijken wat ik voor hem zou kunnen doen’ ze knikt en neemt me mee naar boven. James zit op een stoel. Hij hangt eerder. Zijn armen zijn achter zijn rug om vast gemaakt. Dan met een ruk komt zijn hoofd omhoog. Zijn blonde haren zwaaien naar achter. Zijn ogen zijn pikzwart. ‘kijk eens wie we hier hebben’ zegt hij met een zware stem. De vrouw houdt haar handen voor haar mond. Paniek maakt zich van haar meester. Ik leg mijn hand op haar schouder en begeleid haar naar buiten. ‘het is goed.’ Ik stap weer naar binnen en loop een rondje om hem heen. ‘je weet dat ik je gewoon kan aanvallen, hoop ik’ James volgend me. Ik negeer hem en blijf dan staan. Ik buig voorover en leg mijn handen op zijn schouders. ‘ja, dat weet ik, het is alleen dat ik iets wilde weten’ hij lacht hard en ik draai me om. Vervolgens haal ik een stuk krijt uit mijn zak en begin op de grond te tekenen. ‘wat teken je, mens?’ vraagt hij opeens in paniek. ‘gewoon een rondje, met een ster er in’ hij lacht nog een keer, maar dit keer hoor ik een soort paniek er door heen. ‘je kan geen kant op’ zeg ik terwijl ik de laatste streep zet. ‘ik ben zo terug, en ga je vernietigen’ ik open de deur en loop naar beneden. ‘ik heb een idee hoe ik hem terug bij je kan krijgen’ stel ik Elisa gerust. Ze ontspant zich een beetje. ‘neem me niet kwalijk’ ik haal mijn mobiel uit mijn zak en zoek het nummer van Dean. Voordat ik hem wil bellen twijfel ik. Misschien moet ik toch maar Sam proberen. Die zou vast wel luisteren, en vertellen hoe het echt gaat.