``62``

‘je moet eten’ even zie ik het gezicht van John voor me. Mijn handen zoeken koortsachtig naar de hanger. ‘Alex, wat is er?’ Sam is wat overeind gaan zitten als hij ziet dat ik paniekerig iets zoek. ‘waar is mijn hanger?’ de jongens kijken elkaar aan. Mijn ogen fixeren zich op mijn tas en ik begin alles er uit te halen. Het koele zilver dat tegen mijn vingers strijkt doet me tot rust komen. Ik haal de hanger uit mijn tas en kijk ernaar. Hij had me zo vaak beschermt. Hij had me door allerlei angsten heen geholpen. Ik sluit mijn ogen en druk hem tegen mijn borst. ‘wil je nog vertellen wat er allemaal aan de hand is?’ de koele stem van Dean doet me weer naar de kamer toe brengen. ‘hoe oud waren jullie toen het gebeurden?’ Sam zucht even en gaat op het randje van het bed zitten. ‘ze stond over mijn wieg gebogen toen ze werd aangevallen door die demon’ Dean heeft het er duidelijk moeite mee. ‘je vader heeft het er nog met mijn moeder over gehad. Jullie moeder vatte vlam, en sindsdien zijn jullie opzoek naar die demon’ Dean knikt en staat op. ‘en hoe zit het met jou?’ ik volg Dean als hij zich weer naar ons toe draait. Ik kijk naar de grond. ‘ik ben mijn hele familie kwijt geraakt’ de brok in mijn keel blokkeert mijn stem. Zachtjes bijt ik op mijn lip. Mijn schouder voelt stijf en ik masseer hem. ‘zullen we slapen’ vraagt Sam zacht. Ik knik en ga op bed liggen. Snel zakt het bed in en weet ik dat Dean naast me ligt. Hij zucht diep. Het is lang stil. ‘ik herken de hanger’ Dean ’s stem doet me op schrikken. Ik draai me naar hem om. Hij kijkt me aan. ‘onze moeder had hem’ ik strijk er onbewust langs. ‘John had hem aan me gegeven. Zodat ik me aan een belofte kon houden’ we zijn allebei lang stil. ‘wat is de belofte?’ Dean kijkt naar me. Mijn ogen zijn gesloten en ik reageer niet. Hij aait over mijn wang en bestudeerd mijn gezicht. ‘waarom ben je zo anders?’

‘Alex wordt wakker’ ik wordt ruw door elkaar geschud. Snel kom ik overeind en kijk ik naar de chaos die in de kamer is. ‘wat is er?’ mompel ik. Dean trekt me uit het bed en geeft me een broek aan. Hij houdt hem langer vast waardoor ik hem langer aan moet kijken dan anders. Er is een vleugje twijfel in zijn ogen. ‘ik had een visioen, we moeten naar ons ouderlijk huis’ mijn ogen worden groot. Dat zou voor de jongens moeilijk gaan worden.