008.

We zaten samen op de bank en ik had zacht de radio aangezet. Sarah’s regelmatige ademhaling liet blijken dat ze al sliep, maar eerst was ik Niall een uitleg verschuldigd.
‘Ik was bijna vijftien jaar toen ik een relatie kreeg met Guy, een jongen van 17 jaar die ik had leren kennen op school. We waren voor een jaar gelukkig, en gek van verliefdheid liet ik me misschien iets te snel het bed in jagen.’ Mompelde ik. ‘Het was niet gepland, en hoewel ik mijn hart ervoor durfde te verwedden dat Guy de perfecte jongen voor me was, liet hij me in de steek zodra ik zwanger bleek te zijn. Mijn ouders vonden het ook maar niets, en probeerden me over te halen om voor adoptie te gaan. Ik kon het echter niet. Hoe kon ik een klein, onschuldig kindje nu zomaar weggeven, alleen omdat de vader en de grootouders er niets van wilden weten? Ik was van dit kindje gaan houden, die negen maanden dat ze in mijn buik zat. Mijn ouders maakten een afspraak met me. Zij wilden niets meer met mij of het kindje te maken hebben, en zouden me in ruil voor mijn vertrek elke maand geld overmaken. Ik weet het, het is hypocriet.’ Zei ik toen ik de frons van Niall zag.
‘Mijn ouders waren, en zijn nu eenmaal zo. Ik ging zo ver mogelijk van ze af wonen en kwam in London terecht. Ik merkte hoe zwaar het was om moeder te zijn, ik had geen tijd meer voor mezelf. Sociale contacten legde ik niet echt, als je mijn buurvrouw niet meetelt. Ik wist niets van kinderen, dus vooral in het begin was het zwaar. Toen ze haar eerste tandjes kreeg dacht ik echt dat ik erdoor heen zat. Toch heb ik het volgehouden, en ik zou niet meer zonder haar kunnen. Ook al heb ik mijn oude leven geheel moeten opgeven, ik zou het zo weer doen.’ Zei ik zacht.
Sarah mompelde wat in haar slaap en haar vingers grepen een van mijn lokken vast.
Ik grinnikte zacht en wreef met mijn hand over haar rug.
‘Ik heb wel bewondering voor je. Ik zou het denk ik niet kunnen, op mijn zestiende voor een baby zorgen, helemaal alleen.’ Zei Niall.
Ik beet even op mijn lip en stond toen voorzichtig op.
‘Kom eens mee.’ Zei ik, en ik liep met zachte tred naar Sarah’s kamer.
Niall grinnikte toen hij de kamer betrad en zichzelf bijna iedere vierkante meter zag terugstaren.
‘Ze is nogal een fan van je.’ Zei ik overbodig terwijl ik Sarah in haar bedje legde.
‘Dat is best wel schattig.’ Grijnsde hij.
Ik legde de dekens nog even goed, liet het melodietje opnieuw afspelen en we verlieten samen de kinderkamer.
Toen we weer samen op de bank zaten trok ik mijn benen op en keek hem met een schuin hoofd aan.
‘Zullen we nu over iets anders praten? Dit is de eerste keer in tijden dat ik iemand anders dan Sarah als gesprekspartner heb.’ Ik glimlachte scheef en hij grijnsde.
‘Deal, waar wil je het over hebben?’

Ik liep met een glimlach met Niall naar de deur en zette ondertussen de lege glazen op het aanrecht.
‘Ik vond het gezellig. Heel iets anders dan wat ik normaal gewend ben in ieder geval.’ Zei hij met een zacht lachje.
Ik knikte instemmend.
Het was ook gezellig geweest. We hadden geen film gekeken, maar gewoon gepraat met elkaar. Zo kwam ik erachter dat eten zijn favoriete hobby was, Sean Cullen en Scott Bryne zijn beste vrienden naast zijn bandleden waren, dat hij graag gitaar speelde en dat hij zijn ouders mistte.
Hij woonde op zichzelf in hartje London, en zijn ouders woonden in Ierland.
‘Mag ik je nummer misschien? Dan kunnen we binnenkort misschien weer iets doen, als jij dat wilt.’ Hij keek me met zijn blauwe ogen, waar een klein beetje groen doorheen kwam, vragend aan en ik glimlachte toegeeflijk.
‘Natuurlijk.’ Ik nam zijn telefoon aan en sloeg mijn nummer op in zijn contacten.
‘Vind je het niet.. erg? Ik bedoel, als je er liever niets mee te maken hebt, begrijp ik dat wel.’ Ik haalde nonchalant mijn schouders op, maar van binnen was ik één en al zenuwen.
‘Waarom zou ik? Ik geef toe, ik had dit niet verwacht toen ik vroeg of je wilde afspreken, maar ik laat je niet zomaar vallen.’ Zei hij oprecht.
Ik glimlachte en legde mijn hand op zijn arm, gewoon als vriendelijk gebaar.
‘Dankjewel, Niall. Dat betekent best veel voor me.’ Zei ik eerlijk.
Hij glimlachte en haalde zijn schouders op.
‘Zeg, wat doe je morgen?’
‘Ik heb Sarah een prinsessendag beloofd als ze ging slapen. Dus eerst naar de speeltuin, dan even naar huis omdat ze dan een paar uurtjes moet gaan slapen, en ’s avonds heb ik beloofd haar lievelingskostje te koken.’ Ik trok een vies gezicht en Niall lachte.
‘Je zou anders ook.. Als je dat goed vindt, wil ik ook wel mee naar de speeltuin? Ik vind kinderen best leuk.’ Zei hij.
Ik glimlachte en haalde opgelaten mijn hand door mijn haren.
‘Dat zou me erg gezellig lijken. Ik waarschuw je wel, want Sarah zal je niet meer met rust laten.’
‘Geeft niets. Hoe laat ga je normaal naar de speeltuin?’
‘Negen uur.’
Zijn ogen werden groot en ik lachte geamuseerd.
‘Je wilt morgen uitslapen? Ik kan er ook elf uur van maken, dan kijk ik wel of Sarah koekjes wilt bakken. Ze zal er vast geen problemen mee hebben, als jij ze dan later goedkeurt.’
Zijn ogen glinsterden en hij wreef in zijn handen.
‘Jummie, koekjes. Ik kan nu al niet meer wachten. Slaap lekker Kristen, en tot morgen.’ Hij drukte een aarzelende kus op mijn wang en na een laatste glimlach liep hij de trap af.

A massive thank you to all the 64 abo's(: Wauw! Een extra lang stukje voor jullie omdat ik er zo happy mee ben(: X