LXXXV

Alice Potter

Als ik uit de Uilenvleugel kom, merk ik dat het tijd is voor het avondeten en ik ga op weg naar de Grote Zaal. Als ik onderweg langs de Kamer van Hoge Nood kom, kan ik het niet laten om toch even te kijken of Remus er zit. Maar als ik binnen ben, is de kamer leeg en ik ga teleurgesteld weer weg, terwijl ik me weer af begin te vragen wat hij vanavond zou kunnen gaan doen. Toen hij het zei, dacht ik iets in zijn ogen te zien, hij verzwijgt iets en het is belangrijk.
Ik haal even diep adem voordat ik naar de Grote Zaal loop, met goede hoop dat Remus daar is. Misschien is het gewoon een jongensding. Als James en Sirius erbij zijn, weet je nooit wat ze uithalen. Maar toch… Sirius zei dat ze hem nodig hadden…
Terwijl mijn nieuwsgierigheid groeit, loop ik de laatste trap af. Als ik stemmen hoor, besteed ik er eerst weinig aandacht aan, totdat ik een van de stemmen een naar hoor roepen die me bekend voorkomt.
‘Peter! Schiet op, we zijn al zo laat.’ Als ik beter luister, hoor ik dat het Sirius is die de woorden snauwt. Peter mompelt iets terug en dan hoor ik dat ze weglopen.
Ik ren de trap af en zie dat Remus, Sirius en Peter richting de deur naar buiten lopen. Ik neem me voor mijn nieuwsgierigheid te bedwingen en niet achter ze aan te gaan, maar als ze de deur openen en naar buiten glippen, blijf ik verbaasd staan. Wat zouden ze in vredesnaam buiten gaan doen?
Even twijfel ik, eigenlijk kan ik het niet maken… Dan ren ik naar de deur toe en kijk naar buiten. Het is nog niet erg donker, maar ik ontdek de drie figuren niet meteen, ze lopen vlak langs de muren van het kasteel. Ik sluit de deur achter me en volg ze een tijdje langs de muur, ver genoeg om weg te kunnen schieten als ze achterom kijken. Als ze na een tijdje het terrein overlopen, blijf ik staan. Ze lopen recht op de beukwilg af…
De beukwilg blijft verdacht stilstaan als ze dichterbij komen en dan zie ik dat Sirius zijn toverstok op de boom gericht heeft. Peter loopt richting de boom en verdwijnt dan ineens. Remus loopt hem achterna, maar blijft dan ineens staan, waarna hij naar de lucht kijkt. Ik volg zijn blik, maar zie niks bijzonders en als ik weer naar de boom kijk, zie ik dat Sirius Remus ernaar toe duwt en even later verdwijnen zij ook.
Een moment sta ik te twijfelen. Zal ik ze volgen? Het gaat me niks aan en eigenlijk is het ook al vreselijk dat ik ze zover gevolgd ben… Ik vergeet mijn omgeving terwijl ik naar de boom staar en schrik me dan ook dood als ik ineens een hand op mijn schouder voel. Een andere hand plaatst zich over mijn mond als ik wil gillen.