07.2

"Alyson, er ligt een brief voor je op de tafel.", zei Jake toen ik mijn tas op de bank pleurde. "Bedankt!" Ik pakte de envelop met mijn naam erop en hoewel er geen afzender op stond herkende ik het krullerige handschrift.

Lieve Alyson,
Je wilt niet met me praten, dus ik vertel je zo maar wat ik wilde vertellen. Je begrijpt misschien niet waarom ik heb gedaan wat ik heb gedaan, maar ik had er goede redenen voor. Ik wist dat jij en Embry zouden inprenten. Een dubbele inprent zal uiteindelijk een doodsteek zijn voor de roedel. Ik wist het en zag geen andere mogelijkheid om het te voorkomen. Ik weet niet wat je al weet over de kouden en de vormveranderaars, maar wanneer het op een gevecht aan gaat komen met de Volturi brengen jullie niet alleen elkaar in gevaar, maar ook de rest van de roedel, de stam en de inwoners van Forks. Ze zijn niet te stoppen. Ik weet dat ik zestien jaar geleden weg had moeten gaan, maar ik kon het niet. Ik snap het als je me nooit meer wilt zien, maar ik houd van je als mijn eigen kind en ik hoop dat je terug naar huis komt.

Ik houd van je en ik hoop dat je me nog een kans geeft.


Ik verfrommelde de brief in mijn hand. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik had geen idee of ik haar geloofde. "Ik ben even buiten!", riep ik naar Jake. Ik liep een stukje het bos in, dumpte mijn kleren in de bosjes en veranderde.

Hey Alyson, dacht Leah. Hey, dacht ik. Ik begon langs de rivier te rennen. Het was heerlijk, maar ook vreemd om op vier poten te rennen. Ik rende richting de bergen. Niet mijn slimste idee ooit. Ik lette niet op, slimme ik, en stond opeens tegenover Charlie. Evn vergeten dat hij de opdracht had om op "de beesten die mensjes vermoorden" te jagen. oeps. Ik rende zo snel mogelijk weer weg en hoorde de schoten achter me. Lekker bezig dacht Paul droog.Bedankt dude