|| O36
||Hogwarts
||Draco||
Ik had veel dingen gezien in mijn leven. Ik had mooie dingen gezien, er waren momenten die me de adem hadden ontnomen, herinneringen waarvan ik hoopte ze nooit te vergeten.
Alles werd teniet gedaan, in de schaduw gezet, verblind, door het beeld wat ik nu voor me zag. Ik had geweten dat ze mooi was en dat ik waarschijnlijk nooit meer een mooier meisje tegen zou komen als haar. Maar dat ze haarzelf nog kon overtreffen had ik niet durven dromen. Het lukte haar met vlag en wimpel door die ene kleine beweging met haar mond. De glimlach was oprecht en ik voelde dat het geen gewone glimlach was. Het liet me zoveel emoties voelen en zoveel van haar eigen ziel zien, dat ik er zeker van was dat dit voor haar een groots gebaar was. Ik nam het aan met dankbaarheid en liet me erdoor verleiden dichterbij haar te schuiven.
Onze knieën maakten contact en gelukkig bleef ze zitten en verdween haar glimlach niet, sterker nog hij leek breder te worden. Dat, in combinatie met haar woorden, roerde me diep en deed me beseffen dat ze tot voor kort een ongelukkig leven had geleid. Een trots gevoel kroop bij me omhoog als ik bedacht dat ik die dagen had doorbroken en haar had laten zien dat het ook anders kon. Mijn handen legde ik op haar bovenbenen en ik besefte dat dit het eerste contact was dat we maakten na onze kus, ongeveer anderhalve week geleden. Het leek haar niet te storen, al maakten haar ogen zich even los van die van mij om haar blik op mijn handen te richten. Na een korte twijfeling legde ze haar vingers voorzichtig over die van mij. De vertrouwde kou deed me niet meer zorgelijk opspringen voor hulp want ik was erachter gekomen dat ze altijd zo voelde, terwijl ze er verder gezond uitzag.
Terwijl haar slanke vingers patronen trokken over de bovenkant van mijn handen kreeg ik het steeds moeilijker met het beantwoorden van haar blik. Nadat ik de vorige keer mijn geduld was verloren had ik me voorgenomen haar niet nog een keer te kussen, voorlopig niet in ieder geval. Dat besluit was ontstaan uit het feit dat ze toen naar mijn mening uit onwetendheid had gehandeld en dat was niet de rede waarmee ik wilde dat ze me kuste. Daar kwam het feit dat ik mezelf niet in de hand had wanneer ik haar kuste ook nog bovenop. Maar hier waren we dan, anderhalve week verder, met z'n tweeën op haar slaapkamer en zij met die onuitstaanbaar mooie glimlach rond haar lippen. Langzaam brokkelde mijn muur van weerstand af en uiteindelijk bleef er geen enkele rede over haar niet te kussen.
Ik hees mezelf uit mijn kleermakerszit, op mijn knieën. Ik boog naar haar toe, haar glimlach verflauwde om plaats te maken voor verlangend getuite lippen. Mijn armen plaatste ik langs haar en ik drukte mijn lippen op die van haar, deze keer zonder enige twijfel. Met mijn boven lichaam duwde ik haar zachtjes naar achteren op het bed en ze liet zich achterovervallen. Steunend op mijn handen hing ik over haar heen en eindelijk werden de dromen die me 's nachts teisterden bewaarheid.
Alles werd teniet gedaan, in de schaduw gezet, verblind, door het beeld wat ik nu voor me zag. Ik had geweten dat ze mooi was en dat ik waarschijnlijk nooit meer een mooier meisje tegen zou komen als haar. Maar dat ze haarzelf nog kon overtreffen had ik niet durven dromen. Het lukte haar met vlag en wimpel door die ene kleine beweging met haar mond. De glimlach was oprecht en ik voelde dat het geen gewone glimlach was. Het liet me zoveel emoties voelen en zoveel van haar eigen ziel zien, dat ik er zeker van was dat dit voor haar een groots gebaar was. Ik nam het aan met dankbaarheid en liet me erdoor verleiden dichterbij haar te schuiven.
Onze knieën maakten contact en gelukkig bleef ze zitten en verdween haar glimlach niet, sterker nog hij leek breder te worden. Dat, in combinatie met haar woorden, roerde me diep en deed me beseffen dat ze tot voor kort een ongelukkig leven had geleid. Een trots gevoel kroop bij me omhoog als ik bedacht dat ik die dagen had doorbroken en haar had laten zien dat het ook anders kon. Mijn handen legde ik op haar bovenbenen en ik besefte dat dit het eerste contact was dat we maakten na onze kus, ongeveer anderhalve week geleden. Het leek haar niet te storen, al maakten haar ogen zich even los van die van mij om haar blik op mijn handen te richten. Na een korte twijfeling legde ze haar vingers voorzichtig over die van mij. De vertrouwde kou deed me niet meer zorgelijk opspringen voor hulp want ik was erachter gekomen dat ze altijd zo voelde, terwijl ze er verder gezond uitzag.
Terwijl haar slanke vingers patronen trokken over de bovenkant van mijn handen kreeg ik het steeds moeilijker met het beantwoorden van haar blik. Nadat ik de vorige keer mijn geduld was verloren had ik me voorgenomen haar niet nog een keer te kussen, voorlopig niet in ieder geval. Dat besluit was ontstaan uit het feit dat ze toen naar mijn mening uit onwetendheid had gehandeld en dat was niet de rede waarmee ik wilde dat ze me kuste. Daar kwam het feit dat ik mezelf niet in de hand had wanneer ik haar kuste ook nog bovenop. Maar hier waren we dan, anderhalve week verder, met z'n tweeën op haar slaapkamer en zij met die onuitstaanbaar mooie glimlach rond haar lippen. Langzaam brokkelde mijn muur van weerstand af en uiteindelijk bleef er geen enkele rede over haar niet te kussen.
Ik hees mezelf uit mijn kleermakerszit, op mijn knieën. Ik boog naar haar toe, haar glimlach verflauwde om plaats te maken voor verlangend getuite lippen. Mijn armen plaatste ik langs haar en ik drukte mijn lippen op die van haar, deze keer zonder enige twijfel. Met mijn boven lichaam duwde ik haar zachtjes naar achteren op het bed en ze liet zich achterovervallen. Steunend op mijn handen hing ik over haar heen en eindelijk werden de dromen die me 's nachts teisterden bewaarheid.
Bedankt voor de vele reacties op de poll, sommigen deden me blozen hihi. Zullen we vandaag eens proberen weer in de top te komen? Bij 50 Kudo's word het volgende hoofdstuk online gezet xoxo
Reageer (22)
Dit verhaal hoort gewoon op 1 te staan, zoals ik eerder zei. Awesome! ^^
1 decennium geleden3x gelezen en 2 kudo's...iemand kan niet goed lezen:P
1 decennium geleden