06.2

Ik trok vlug mijn kleren aan en toen ik Embry recht in zijn ogen keek veranderde alles. Ineens leek alles onbelangrijk, behalve hij. Hij pakte mijn hand en ik voelde mijn hart overslaan. Opeens leek niks meer belangrijk, behalve hij. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst en hij sloeg zijn armen om me heen. Ik weet niet hoelang we zo stonden, maar we werden verstoord door een regendruppel. "Kom." Embry nam me mee naar binnen.

"Hey Alyson.", zei Sam. "Hoe gaat het?" "Ehm, ik had net vier poten en een staart, hoe denk je dat het gaat?" "Laat maar, kom binnen." Het was midden in de nacht en nog stond Emily in de keuken. Ik zou zweren dat ze met de keuken was getrouwd in plaats van met Sam. "Heb je honger?", vroeg ze. "Nu je het zegt, ja." Ik ging aan tafel zitten en Emily zette een bord met de lekkerste pasta die ik ooit had gegeten voor me. "Alyson, er zijn twee kleine problemen. Het eerste is dat je zoveel met de Cullens omgaat. Ik betwijfel of je je onder controle kunt houden als je bij hen bent." Ik zuchtte. "Ik weet, maar Alice vermoord me als ik zaterdag niet mee ga." "We moeten kijken hoe het gaat. Ik weet dat jullie close zijn, maar..." "Oké, probleem nummer 2.", zei ik half geïrriteerd. "Newborn leger. Die rooie uit het bos wil wraak op Bella en ze heeft een newborn leger gecreëerd om de Cullens aan te vallen. We weten alleen niet wanneer." "Das kut.', zei ik droog. "Maar, ik kan maandag wel gewoon naar school, toch?" "Nou..." "Ik kan maandag wel gewoon naar school toch?" "Als je wilt, maar dan moet er iemand mee voor als het mis gaat." Ik wist wel wie daar geen probleem mee zou hebben.