Chapter 030

Oke, ik besloot dus dat het kinderachtig was, en man ik was me toch aan het schamen. Met een rood hoofd als een net rijpe tomaat loop ik terug.
Man wat heb ik een raar gevoel ik mijn buik, net alsof ik nerveus ben ofzo. Vreemd, dat heb ik nog nooit gehad dit gevoel.
Wat nou als Niall me uit gaat lachen? Wat nou als hij in een keer uit het raam springt? Oh wacht never mind. Hij kan niet uit het raam springen.
Met opgeheven hoofd loop ik in zijn richting. Het lijkt alsof ik vooruit schuifel. 'LAUREN! there you are! Why did you walk away? What did I do? Never walk away like that you little wacko' zegt Niall terwijl hij hoppend heen en weer hopt. Nu weet ik het zeker, er zit een steekje los bij Niall, maar oh gosh wat is hij schattig.
'I thought you found me an alien? You stared at me like; damn that girl's an idiot and so I walked away. I was on my way to the bathroom, but then I heard you yelling. You sounded far away actually but that's irrelevant' zei ik met mijn mooie rode hoofdje. God zat hij me weer aan te staren, nog even en die dude bezorgt me een soort van complex ofzo.
Hoe zeg je dat? Een minderwaardigheidscomplex? Een geirriteerd-zijn-complex. Nja nevermind.
'Please say something? It scares the shit out of me if you're staring like that, it's not that you're not cute, I mean how could you not be cute? Look at your fuckin face, everything screams: I'm cute, you can't be mad at me because I have beautiful eyes, my mouth is so kissable that you desperately want to kiss me. And most of all, i'm flawless' gooide ik er in een keer uit. Wow wat deed ik nou? Dit doe ik anders nooit. Maar goed, het was er nu al uit en wat er uit is kan niet meer terug worden gestopt. Niall zat me nog steeds aan te staren.
MAN IK KREEG WAT VAN DIE JONGEN, zet dan een zonnebril op, kan je onnodig naar me staren zonder dat ik het door heb. Ik besloot maar om Niall om te duwen. 'HAHAHAHAH gotya Nialler' ik sprong vrolijk op en neer. Niall kwam eindelijk uit zijn trancee. Yeey! good job Lauren. I'm proud of you. Jeetje volgens mij heb ik wat gehad ofzo. Lachgas maby? Ik voelde het opeens druppen, OH SHIT.
Als een gek ren ik naar de badkamer en roep naar Niall; I'll be back in a minute or 6' Shitshitshit. Ik stop gauw mijn underwear en broek in de was. Gadverdamme, wat haat ik ongesteld zijn zeg. Dat is echt een ding waar jongens geluk meehebben. Achja, ik heb tenminste geen dinges onderaan hangen, dat lekker de hele dag tegen je broekje aan schuurt.
Jakkes, ik moet er niet eens aan denken. Blegh. Nou als een gek kleed ik me om. Dan maar een jogging-broek aan. Ik loop weer terug.
'Sorry, women problems' zei ik. Niall keek me even aan en begon met zijn verhaal. 'Lauren, you're truly weird. I don't understand you, you're difficult to understand. Your mind is different than other girls. I find you very interesting. It's everything about you. The way you find yourself unattractive. How you worry about things that don't care. How you think about me. The way you get annoyed when I stare at you. You're nothing I've ever seen before. You're extraordinary' zegt hij. En ik kan zien dat hij het echt meent.
'I love you Nialler, I truly do, It may be early and it's ok if you don't love me now, I'm already glad that you like me'

NIALL'S BICEPS <3__<3
HI GUYS,
na lang wachten eindelijk weer een stukje.
I'm so ashamed, but i'm writing again.

question:
How did you become a fan of One Direction?