``41``

‘Dean, de clown is weg’ Sam gaat overeind zitten. Dean staat langzaam op en voelt aan zijn hoofd. ‘Sam kan je lopen?’ Sam probeert op te staan. ‘nee, ik kan mijn linkerbeen niet bewegen’ Dean helpt hem overeind en doet de deur open. ‘wat is er gebeurt? En waar is die clown?’ Sam schudt zijn hoofd en houd zich aan Dean vast. ‘ik denk dat Alex iets heeft gedaan’ ze lopen langzaam door de gang. Er hangt een stilte. ‘zou ze bij de auto zijn?’ vraagt Dean om de stilde te breken. Sam stopt even en kijkt om. ‘ik hoop het’ mompelt terwijl ze door de deur gaan. ‘waar is ze?’ Dean helpt Sam in de auto en kijkt om zich heen. ‘ze is nog binnen, ik ga haar halen’ hij loopt naar het gebouw. ‘Dean, wacht’ Dean draait zich naar Sam om. ‘nee, laat maar. Ik dacht even dat iemand zei dat het gebouw zo in brand vliegt’ Dean lacht Sam even uit en draait zich weer naar het gebouw. Een luide knal vult de stilte, vlammen verlichten het gezicht van Dean en Sam. ‘Sam, ze is nog binnen!’ roept Dean als hij naar voor schiet. ‘dus, jullie zijn al bij de auto?’ Dean blijft abrupt staan en draait zich om. ‘waar was je? Of beter gezegd waar kom je vandaan?’ er kruipt een lachje over mijn gezicht en ik loop om de auto langs. ‘Gaat het met je been?’ ik kniel bij Sam neer en bekijk de wond. ‘ik kan mijn been niet bewegen.’ Ik sta weer op en buigt door het achterraampje. Na mijn tas te hebben doorzocht haal ik er een klein pakketje uit. ‘ik denk dat een klein beetje van dit voldoende is’ ik knipoog naar hem. ‘ alleen moet je wel op de achterbank liggen’ Dean helpt Sam op de achterbank en kijkt hoe ik de zalf op de wond smeer en het verbind. ‘gaan we?’ ik ga voor in zitten en Dean komt naast me zitten. ‘je hebt geen antwoordt gegeven’ ik reageer niet tot ik zeker ben dat Sam slaapt. ‘die vrouw, ze had me gevangen gezet met een van haar duistere krachten. Ik heb hem verbroken. Meer niet, en toevallig liep er een gang onder het gebouw en kon ik voor de explosie naar buiten komen’ Dean knikt en draait de weg op. Was het maar zo simpel geweest. Ik verberg mijn handen in mijn zakken. De vrouw en ik renden op elkaar af. Ik had geluk dat ik zo snel had kunnen uitwijken voor haar slag. Ze raakte de laatste spiegel die heel was. Hij brak en zij deed exact hetzelfde. Ik had geen keus, ik moest wel die brand stichten, hoe moest ik er anders zeker van zijn dat ze echt dood was.