~3~Louis Tomlinson

Louis Tomlinson

De wereld draait. Alles is onscherp. kleuren vliegen voorbij.
Vage afdrukken van geur, geluid en kleur. Herrinneringen die voorbij zweven en dan verdwijnen. Opgesloten in een vakje diep in mijn hoofd.
Ik zie Harry lachen voor mijn neus. Een gele schoolbus toetert terwijl ik er schreeuwend achteraan ren. Een dokter die met een glimlach zegt: 'Rustig, het is zo voorbij.'
Een leugen.
Het verdwijnt, word weggevaagt, tot er niets meer is. Mijn hoofd is leeg, alleen pijn. Mijn arm doet pijn, mijn hoofd doet pijn, alles doet pijn. Ik wil wegzakken in het niets, niets meer voelen.
Het lukt niet.
De pijn schrijnt, het is diep van binnen verborgen en het gaat niet weg.
Ik zak weg in een halve bewusteloosheid, maar de pijn blijft zeuren.
Dan houdt het op. nog een laatste prik in mijn arm, en dan is het leeg. leeg vanbinnen, leeg vanbuiten. Ik zak weg en eindelijk is er niets meer, helemaal niets.
Iemand maakt me wakker, schud aan me, zegt iets tegen me.
Ik wil niet wakker worden, ik wil blijven slapen, blijven zwemmen in het niets.
Ze geven het op. Ze laten me weer gaan, ze laten me drijven.