``33``

‘Alex, ben je oké?’ vraagt Sam. Ik knik en loop achter Sam aan naar de kamers boven. ‘waar zijn de kinderen?’ ik haal mijn schouders op. ‘Sam, blijf staan’ Dean heeft zijn geweer op hem gericht. Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog en dan zijn handen. 'Dean, ik ben het. De echte Sam’ Dean twijfelt duidelijk. ‘geef me bewijs’ Sam denkt na. ‘hoe? Ik bedoel, ik kan iets vertellen dat alleen wij weten, of moet ik iets laten zien?’ Dean richt nu het wapen op mij. ‘en jij moet ook iets van bewijst geven’ ik laat mijn handen zakken. Mijn ogen ontmoeten de van Dean. ‘Sammy, kom nu hier!’ de stem van Dean klinkt driegent. ‘Dean, wat is er?’ Sam stapt naar Dean. Ik pak zijn arm vast en knijp. Sam wil zich los trekken maar ik hou hem stevig vast. Mijn hoofd gaat met een ruk omhoog en ik lach. De tanden zijn hoekig en zitten onder het bloed ‘Laat hem los!’ Dean draait zich om en ziet mij in de deuropening staan. Ik hou mijn hand op mijn schouder, het bloed stroomt over mijn vingers. ‘waarom lach je niet meer?’ vraag ik aan mezelf. Sam kijkt van de Alex die naast hem staat naar diegene die voor hem in de deuropening staat. ‘wie zou je moeten neer schieten als je niet weet welke van de 2 de echte is’ de fake Alex draait zich om en verschijnt naast Sam als Sam. Dean loopt voorzichtig naar me toe maar blijft het wapen op Sam gericht hebben. Beide Sam ’s lopen naar beneden. We blijven even staan. ‘kan je verder?’ vraagt Dean dan. Ik knik en haal mijn hand van mijn schouder. Hij kijkt naar de wond die er zit en dan naar mijn gezicht. ‘ik heb een andere taak voor je’ ik schud mijn hoofd. Het is mijn schuld dat hij Sam heeft, ik ben van plan dit op te lossen. ‘nee, ik help je. De kinderen zijn veilig buiten’ Dean twijfelt weer. ‘als we niet op schieten, dan kan het nog slecht met Sam aflopen!’ ik pak zijn arm beet en voel hoe mijn lichaam protesteert. Waarom moest ik nou weer doorboord worden door een Clown?