Seventy-four.

“Nialler?” wordt er geroepen. Harry komt de keuken binnen gerend. Zodra hij mij ziet slaakt hij een opgeluchte zucht. Toch kijkt hij ook verbaasd. “Niall, I... How did you get in here? I thought something worse happend to you! Never scare me like that again!” de woorden stromen uit zijn mond. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt zich dicht tegen hem aan. “Abby helped me up. She had some troubles with Zayn.” verklaar ik. Hij knikt. “But please, never scare me like that again! I woke up, and you were gone!” fluisterd hij. Ik knik. “Sorry…” stamel ik. Hij kijkt me aan en glimlacht. “I’m glad you’re okay.” verzucht hij dan. “So, today’s the big day!” begint hij dan. Ik knik langzaam. “Well, let’s go then!” hij lijkt zo opgewekt, maar ik snap niet waarom. Ik ben bang. Bang voor wat er komen gaat. Een zucht verlaat mijn mond. Hij woelt even door mijn haar en rolt me dan richting de auto. Eenmaal aangekomen bij het revalidatiecentrum rolt hij me naar binnen, naar het kantoortje van Amanda. “Hi dear!” begroet ze me enthousiast. Ik merk dat ze Harry geen blik waardig gunt. “Are you ready?” vervolgt ze. Ik knik. “You’re not talking very much, are you?” vraagt zed dan. “And what if?” onderbreekt Harry haar geïrriteerd. Ik merk dat hij haar niet mag. Ze werpt hem een woedende blik toe. “You know, there are no visitors allowed during your training.” zegt ze dan. Ze kijkt vermakelijk richting Harry. Woedend kijkt hij terug, terwijl ik in paniek raak. Zonder Harry kan ik dit niet. Hij is mijn steun en toeverlaat, mijn alles. “But I can’t do it without him...” stamel ik zachtjes. “It talks!” roept ze uit. “Sorry sweetheart, but rules are rules.” vervolgt ze. Ik knik begrijpend en slik de brok in mijn keel weg. “You can come back at four o’clock.” zegt ze tegen Harry. Hij knikt, nog steeds woedend. Daarna keert hij zich naar mij toe. Zijn blik verzacht. Ik zie alleen nog maar medelijden, liefde en hoop. Vooral hoop. Zijn armen slaan zich om mij heen. “Stay strong Nialler, you can do this. You just have to believe it. And when you need me, I’m in here.” zegt hij waarna hij mijn goede hand pakt en hem op mijn borst legt, op de plek waar mijn hart zit. Hij drukt nog even kort zijn lippen op de mijne en verlaat dan de ruimte. Opnieuw slik ik. Het gaat nu echt beginnen.