Sixty-Two

*Zoey Miller

Hand in hand liep ik met Ariana door de straten van de stad. Het was heerlijk om nog eens iets anders te zien dan verlaten straten waar een enkeling die nog buiten was ons afkeurend afkeek omdat zo'n "jonge" kinderen zo laat nog op straat waren. De rest van de groep liep op een paar meter voor ons, maar Ariana en ik waren nu eenmaal meisjes, wat inhield dat je bij leuke winkels moest stoppen om de etalage te bekijken en luidop te dromen over dat veel te dure jurkje. Het was ook veel aangenamer voor ons om op een veilige afstand van One Direction te lopen, om het feit dat veel meisjes al gillend naar hen toe kwamen en er voortdurend gsm's flitsten voor foto's. Na een half-uurtje gewandeld te hebben kwamen we eindelijk aan bij een degelijke club. Het was heerlijk om weer op een degelijke locatie te zijn, waar meer dan 20 bezoekers waren en er goede muziek werd gespeeld. Voor we goed en wel binnen waren werden de jongens ingesloten door een hoopje opgewonden fans, dus Ariana en ik gingen subtiel langs hen heen en instaleerden ons bij de bar. Ariana bestelde een drankje voor ons tweeën en ik keek haar verwijtend aan. 'Ik zal niet te veel drinken.' beloofde ze gepikeerd. Ze haalde een borstel uit haar tas die ze vervolgens door haar haren haalde, het miezerde buiten wat en daar kon ze absoluut niet tegen.
'Begrijp me niet verkeerd, Zoey, ik houd wel degelijk van aandacht,' Ik maakte een spottend geluid. ', maar dit begint er licht over te gaan.'
Ik begreep wat ze bedoelde. Het was gewoon verschrikkelijk irritant zoals ieder meisje dat we tegenkwamen hysterisch begon te gillen. De jongens leken het niet erg te vinden, ze waren er waarschijnlijk al aan gewend dat men zo deed wanneer ze in de buurt kwamen. Een ijzingwekkende gedachte kwam bij me op. Harry kon ieder meisje dat hij wou krijgen, waarom zou hij dan settelen voor mij? Nee, niet aan denken. Ik had met mezelf toch afgesproken dat het me koud liet wat Harry deed vanaf nu?
Waarom was dat dan toch zo verdomd moeilijk?
Ik wierp een blik op de jongens en het viel me op dat Harry er niet meer tussen stond. Mijn ogen zochten de kamer af en bevroren toen ik hem zag staan. In een hoekje, met een of ander roodharig meisje. Ze stonden te praten Harry stond licht over haar heen gebogen en moest lachen om de dingen die ze zei, en die ik niet kon verstaan.
De lichteffecten van de club deden me duizelen, de muziek stond veel te hard en het leek plotseling veel te koud binnen dan goed kon zijn.
Even had ik het gevoel dat hij naar mij keek, was dat mogelijk?