``25``

Na dat ik het hele huis door was gelopen met Meneer Lewis staat hij bij de deur. ‘ik verwacht dat je niet in de kamers gaat die ik heb verboden’ zijn vrouw geeft me een kort knikje en loopt samen met hem naar hun auto. Ik kon het nog niet geloven. Snel duw ik de deur dicht en vis ik mijn mobiel uit mijn zak. ‘Sam, met mij. Ik ben er, zijn jullie al iets te weten gekomen’ 'nee, Dean is nog steeds boos dat je zijn kleren niet aan heeft gedaan’ even krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik vervolg mijn weg en loop naar de keuken, snel duw ik een pak popcorn in de magnetron en zoek en fles cola. ‘dus jullie zijn niet bezig met de zaak?’ een piep laat me weten dat de popcorn klaar is. ‘ik heb nog verder gezocht, maar echt niets anders gevonden. Als je gelijk hebt dan komen we zo snel mogelijk naar je toe’ ik knik maar besef me dat ze me niet kunnen zien. ‘is goed, ik ga het me gemakkelijk maken, ik bel wel als ik een lift naar huis wil. Of zou ik moeten lopen?’ even wordt er gegrinnikt. Ik hang op en loop met de cola en popcorn naar de zitkamer. Dit was een van de 3 of 4 ruimtes waar ik wel mocht zitten. Ik zap de tv aan en zet de bak popcorn tussen mijn benen. Er is natuurlijk een horror op. Even twijfel ik maar als ik zie waar het over gaat blijf ik kijken. Het is grappig, ik doe dan wel dit werk. Maar ik hou niet van horrors. De film vordert maar mijn gedachten zijn er niet bij. Zo meteen komt die clown hier. Misschien kan ik hier een aanwijsinning vinden. Snel wip ik overeind. Even spits ik mijn ogen als ik kleine voetjes op de vloer hoor. Ik draai me snel om en zie een klein jongentje naar me kijken. ‘waar is mama?’ ik ontspan me, dit is natuurlijk een van de kinderen waar ik oppas. ‘je ouders zijn even weg, ik ben hier om voor je te zorgen’ het jongentje loopt naar me toe en pakt mijn hand. Hij is verbazingwekkend koud. ‘kom hier’ ik til hem op en loop met hem naar de keuken. ‘wat is er? Kan je niet slapen?’ even schiet er door mijn hoofd dat hij misschien die clown heeft gezien. ‘ik heb dorst’ Thank god roep ik in gedachten uit. Ik tover een kleine glimlach op mijn gezicht en geef hem een glas water. ‘en nu weer naar bed’ ik stop hem in en wacht tot hij slaapt. Weer ga ik voor de tv zitten.

‘Dean, kan je me ophalen?’ na een diepe zucht wordt er opgehangen. ‘bedankt voor het oppassen, hier is het geld’ de man houd een briefje van 50 in zijn hand. ‘ik hoop dat de kinderen je geen last hebben gegeven’ ik schud mijn hoofd. ‘alleen de kleine kwam een keer uit bed, hij had dorst’ de man knikt. Ik zwaai nog een keer en blijf voor de poort wachten. Na een paar minuten zie ik de koplampen van de Impala al op me afkomen. Ik ga snel zitten en gaap. ‘je had gelijk’ met een ruk kijk ik naar Dean. ‘er is nog een moord gepleegd, precies zoals de andere.’