Part 45

Demi's pov.

'Jake,' zeg ik met een klein stemmetje als ik achter hem sta. Snel draait hij om en kijkt hij me vragend aan. 'Ik ben hem kwijt.' begin ik te snikken. Snel slaat hij zijn armen om me heen en wiegt hij me heen en weer. 'Haal diep adem en vertel me alles.' Ik doe wat hij zegt en pomp snikkend mijn longen vol. 'Hij heeft alles gehoord.' 'En wat is alles?' vraagt Jake. 'Alles. Ons gesprek.' snik ik. 'Hoe ik je gebruikte.' 'Nee, dat deed je niet.' spreekt hij me tegen. Vragend kijk ik hem aan. 'Welles.' Hij schudt zijn hoofd. 'Ik wist dat je het deed en ik liet het toe. Dus ik liet me gebruiken. Dat is anders dan me echt gebruiken. En je had het zelf niet echt door.' hij grijnst, waardoor ik moet glimlachen. Hoewel ik het toch gemeen vindt van mezelf dat ik hem hiermee lastig val, vind ik het fijn dat ik iemand heb om mee te praten. Hij vrolijkt me altijd op. Hij begrijpt me gewoon. Hij tilt zijn hand op en streelt me over mijn haren. 'Het komt wel goed.' fluistert hij. 'En anders heb je morgen avond nog.' verbaasd kijk ik op. 'Morgen avond?' vraag ik. Hij knikt. 'Het afsluitingsbal...' zegt hij. 'Het afsluitingsbal?' herhaal ik. 'Crap! Dat was ik helemaal vergeten! Ik heb nog helemaal geen jurk!' roep ik geschrokken. Ik zou met Charissa een jurk halen, maar dat lijkt me nu geen optie meer. 'Ik ga wel mee.' offert Jake. 'Serieus? Wil je met mij een jurk zoeken? En schoenen?' Ik haal een wenkbrauw op. 'Ik ben heel moeilijk hoor.' Hij lacht en haalt zijn schouders op. 'Ik moet ook nog wat halen. En ik ben ook best moeilijk.' Hij knipoogt. Zo ken ik hem weer. Dit is de Jake waar ik zo van hou.