``9``

‘kan jezelf lopen?’ ik knik en stap na Sam uit. We staan voor een Motel. ‘ik ga een kamer regelen, jullie wachten hier’ Dean loopt snel weg. Ik leun tegen de auto aan en masseer mijn schouder. Hij voelt verschrikkelijk aan. ‘gaat het met je?’ ik knik en sla mijn armen over elkaar. ‘wil jij me wél vertellen wat jullie bij mij thuis deden?’ Sam kijkt even om en ziet dat Dean met de receptioniste aan het praten is. Ze lachen allebei. ‘oké, ik vertel het je, maar zeg niets tegen Dean.’ Ik knik en kijk ook naar hem. ‘hij houd nogal van flirten zie ik’ Sam lacht even en knikt. Zijn blik verstrakt weer en hij gaat ook tegen de auto aan leunen. ‘je weet dat er demonen en geesten enz. bestaan’ ik knik met een lach. Natuurlijk weet ik dat. ‘onze vader is een jager, en hij had in een boek jullie adres neer gezet. Als we echt dringend hulp nodig hadden. Ik denk alleen dat we verkeerd waren. We zochten een Susan Birch.’ Opeens is de grond heel interessant. ‘mijn moeder’ antwoord ik zacht. ‘we wisten niet dat ze nog een dochter had’ weer knik ik. ‘dat klopt, iedereen die mijn familie kent heeft gezworen nooit te vertellen dat ik besta, jullie vader wist van mijn bestaan. Daarom heeft hij gebeld’ Sam knikt, hij veert van de auto en stopt zijn handen in zijn zakken. ‘dus nu moeten we het met jou proberen in plaats van je moeder’ er verschijnt een lach op mijn gezicht. ‘ik kan jullie vast wel helpen. Ik vraag me af of Dean dat ooit zou accepteren’ Sam zucht en kijkt naar Dean die nog steeds aan het praten is. ‘zou hij me mee willen als ik laat zien dat ik jullie kan helpen?’ Sam schudt zijn hoofd. ‘ik denk dat hij niemand in dit werk wil slepen, vooral geen meisje’ hij moest eens weten wat ik deed als werk. We zijn even stil. ‘dus hier hebben we onze nieuwste klus’ Sam kijkt me vragend aan. ‘wat? Het is duidelijk dat er veel activiteiten hier zijn. Hebben jullie dat niet gevoelt?’
‘gevoelt?’ dat meen je niet. Ze zijn jagers maar kunnen niet eens voelen of er iets in de buurt is. ‘we hebben een klein probleem’ ik kijk langs Sam naar Dean. ‘we hebben maar 2 bedden’ das toch niet zo’n probleem. ‘ik slaap wel in de auto’ voor ik weer in kan stappen wordt ik bij mijn pols gepakt. ‘nee, jij gaat niet in mijn auto slapen’
‘je denkt toch niet dat ik hem kapot maak, of weg zou rijden zonder jullie?’ vraag ik poeslief. Mijn blik verraad alleen iets heel anders. Tuurlijk wilde ik van ze weg, maar ik had een afspraak gemaakt met John.