Hoofdstuk zestien: Plan in action • 16.2

‘Ik ga wel!’ riep Louis luid toen de deurbel die zaterdag door het huis klonk. Waarschijnlijk was het gewoon Niall die Camille kwam ophalen. Leonore kon het in ieder geval niet zijn, want die zat al gewoon in de woonkamer. Hij had echt moeite moeten doen zijn mond niet te laten openvallen van verbazing toen hij haar in de deuropening had zien staan. Ze zag er gewoonweg prachtig uit.
‘Hey Lou,’ begroette Niall zijn vriend vrolijk toen de deur werd opengedaan. Toen de jongen een stap opzij zette ter teken dat hij binnen kon komen deed hij dat ook. Hij verwachtte dat hij nog wel eventjes op Camille moest wachten. Meisjes in de combinatie met zich klaarmaken resulteerde altijd in uren werk. En dan te bedenken dat hij het op een klein halfuurtje kon fiksen.
‘Ze zal zo wel komen,’ zei Louis grijnzend tegen Niall. Ook hij wist hoelang het kon duren voordat een meisje eindelijk klaar was. Al moest hij toegeven dat het resultaat hem meestal wel gewoon heel erg aanstond.
Niet veel later kwam Camille inderdaad de woonkamer binnen wandelen. Niall draaide zijn hoofd lichtjes en keek naar het meisje dat naar hem glimlachte. Hij moest toegeven dat ze er gewoon geweldig uitzag. Haar blonde haar hing als een waterval over haar schouders heen. Het lichtroze jurkje deed haar zongebruinde huid nog beter uitkomen. Als Zayn nu nog van haar zou weglopen was hij echt gek.
‘Je ziet er goed uit,’ zei hij dan ook met een glimlach tegen haar. Ze zou ook wel weten dat hij het gewoon vriendschappelijk bedoelde. Als jongen was het gewoon moeilijk om niet naar meisjes te kijken die er gewoon goed uitzagen. En daar was hij op dit moment gewoon het levende bewijs van.
‘Dankjewel,’ antwoordde Camille. Ze liet haar ogen naar Leonore afdwalen. Naar haar mening zag het meisje er echt geweldig uit en mocht Louis zich echt gelukkig prijzen met een vriendin als haar.

‘Zullen we dan maar gaan?’ stelde Louis na een tijdje voor. Het was wel zo handig om gewoon met z’n vieren te gaan nu ze toch bij elkaar waren. En daarbij zou hij toch rijden dus kon hij Niall en Camille ook gemakkelijk meenemen.
‘Wacht, ga jij rijden?’ Niall had een angstige blik in zijn ogen staan en had plots meer zin om gewoon te voet te gaan. Hoe ver het ook mocht zijn. De andere jongens zouden zijn mening absoluut delen wat betrof Louis’ rijstijl.
‘Wat heeft iedereen tegen mijn rijstijl?’ Louis gooide zijn armen wanhopig de lucht in en liet een diepe zucht ontsnappen. Hij begreep echt niet waar iedereen zo bang voor was. Hij hield zich netjes aan de regels. En als hij dan toch zo slecht reed zou hij zijn rijbewijs überhaupt nooit gehaald hebben.
‘No offence Lou, maar je bent niet de beste chauffeur,’ mengde ook Leonore zich nu in het gesprek. Als zelfs zij al vond dat haar vriendje niet al te goed kon rijden.
‘Hey! Jij bent mijn vriendin, je hoort me te steunen in dit soort dingen!’ weerde Louis weer. Hij had het gevoel dat ze nu allemaal aan het samenspannen waren tegen hem. Toch zouden ze hem moeten vertrouwen, anders zouden ze nooit op het feest geraken.