Hoofdstuk 5

Louis p.o.v.

Ik ga even langs de Starbucks riep ik in de gang tegen de jongens. Ik hoor wat gestommel dus ik neem aan dat ze het gehoord hebben. Ik liep naar buiten. Het begon al aardig schemerig te worden. Ik had al een eindje gelopen, en ik was er ook bijna. Toen zag ik een huilend meisje tegen de muur aan zitten. Ik blijf even staan maar ik besluit er heen te lopen. Ik ga op me hurken zitten en ik leg een hand op haar schouder. Ze kijkt voorzichtig op kijkt me even aan en ze gaat met haar hoofd weer naar beneden. Ik ga naast haar zitten, en het lijkt er op dat ze heel diep nadenkt. Ben jij niet Louis Tomlinson van One Direction vraagt ze met een zachte en schorre stem. Ja dat ben ik zeg ik. Ik kijk bezorgd naar haar, haar hele gezicht is betraand. Dan vraag ik wat er allemaal is gebeurd. Ze is even stil en dan vertelt ze het hele verhaal. Het lijkt me echt vreselijk om dat mee te maken denk ik. Ze begint ook weer te huilen. Ik sla een arm om haar heen, en ze laat voorzichtig haar hoofd op mij schouder zakken. Ik vind het echt erg voor je, maar het is ook zielig voor je moeder zeg ik dan maar. Ik weet nog geen eens haar naam zit ik te denken. Hoe heet je vraag ik. Lauren zegt ze. Ik praat nog even met haar. Zullen we naar mijn appartement gaan vraag ik. Maar de jongens zijn er wel zeg ik snel er achter aan. Ze knikt. We staan op, en we lopen dan richting mijn appartement. Ik sla weer een arm om haar heen. Als we even gelopen hebben zijn we er. Ik merk dat ze het een beetje eng vindt, dus ik geef haar een moedig klopje op haar rug. Ik druk op de bel, en Harry doet hem dan ook snel open. Hij kijkt verbaasd naar ons. Als we even later op de bank zitten, zie ik de jongens starend naar haar kijken. Dan leg ik het hele verhaal uit. Dan kijken ze ook net als mij heel bezorgd naar haar. Heb je eigenlijk je moeder al gevraagt vraag ik. Nee zegt ze, en ze loopt naar de gang. Ze kan hier vannacht toch wel blijven vraag ik aan de jongens. Ja zeggen ze dan allemaal. Ik vind het echt heel zielig voor haar zegt Liam. De anderen zijn het ook met Liam eens. Dan komt Lauren weer de kamer inlopen. Ze gaat weer naast mij op de bank zitten. Zullen we dan maar gaan slapen stel ik voor, het is inmiddels ook al bijna 10 uur. Zelf ben ik eigenlijk ook best wel moe. Even later gaat iedereen de trap op richting hun eigen kamers. Lauren gaat bij mij slapen. Lauren gaat als eerst de badkamer in. Ze heeft de deur op een kier staan. Ik kijk naar haar, ze heeft een spierwit gezicht, kringen op haar gezicht, en haar make-up is helemaal uitgelopen. Verder is ze eigenlijk bloedmooi. Dan komt ze de badkamer uitgelopen en ga ik er in. Als ik de badkamer weer uit ben ligt ze al in bed. Ik kom bij haar liggen, en ik druk haar dicht tegen me aan. Blijkbaar vindt ze het niet erg. Na een paar minuten vallen we allebei in diepe slaap.

Ik hoor een geluid, en ik doe voorzichtig mijn ogen open. Huh waar ben ik ook al weer? Oh ja ik ben in het appartement van One Direction en gisteren had de politie iets verschrikkelijks over me vader gezegt. Aan Louis ademhaling te horen slaapt hij nog. Ik blijf nog even vijf minuten liggen en dan stap ik het bed uit. Het is ook al half 11. Ik doe me kleren van gisteren weer aan. Ik heb geen make-up dus dan meer even een dagje make-up loos. Louis is blijkbaar wakker geworden. Goedemorgen Lauren zegt hij. Goedemorgen Louis zeg ik terug. Ik zie al dat je aangekleed bent zegt Louis. Ik knik. Hij stapt ook het bed uit en doet snel een joggingbroek en een sweatvest aan. Samen lopen we naar beneden waar Niall al aan de tafel zit te eten. Ik grinnik even hoe hij eet. Ik ga naast Niall zitten, en Louis maakt een ontbijtje voor ons. Smaakt het vraag ik dan aan Niall? Ja echt heerlijk zegt hij met een volle mond. Dan komt Louis aan met ons eten. Het ziet er lekker uit. Na alles opgegeten te hebben zeg ik dat ik maar eens naar me moeder ga. Ze zal vast wel op me wachten. Ja dat lijkt me een goed idee zegt Louis. Mag ik wel even voordat je weggaat je nummer vraagt Louis een beetje blozend. Jahoor, en ik geef hem snel mijn nummer. Als Louis en ik de gang inlopen komen net de andere jongens van de trap af. Ga je nu al weer zegt Harry. Ja ik ga naar me moeder toe, ze zal me vast nu wel even nodig hebben. Ja dat lijkt me een goed plan zegt Liam dan. Ik glimlach even naar hem. Ik geef ze allemaal een knuffel en bedank ze heel erg dat ik vannacht hier mog slapen. Als laatst geef ik Louis een lange knuffel. Het voelt zo vertrouw als hij mijn armen om mij heen heeft. Het komt allemaal goed zegt hij dan nog in me oor. Ik knik maar wat. Ik zal je snel bellen zegt hij nog. Dan ga ik naar buiten en zwaai nog even snel naar ze. Het zijn echt allemaal schatjes denk ik. Nu maar richting huis naar me moeder, ik merk dat de jongens maar een kwartiertje van mijn huis afwonen.