(19) -

Ik had Georg laten koken, gewoon, zodat hij ook eens wist hoe "gênant" aanvoelde. Hij had vannacht kunnen lachen met mijn "brabbelgeluidjes" -of zo noemde hij het toch- nu kon ik lachen met hoe hulpeloos hij was in de keuken. Niet dat ik hem niet hielp, na een tijdje...
Ik stond half op mijn benen te trillen toen ik uit de auto stapte, Georg hield mijn hand vast. het hielp een beetje. 'Blijven ademen.' fluisterde Georg in mijn oor. Ik glimlachte. Jojo deed de deur open. 'Bill heeft het geraden, van Tom ben ik niet zeker. Maar wees niet bang, je hebt de wetenschap aan jouw kant. Zelf als ze het niet willen geloven, heb ik bewijs.' mompelde hij. Wat hij met dat wetenschapsding bedoelde zou ik niet weten, maar ik had niet het gevoel dat het er echt toe deed.
Voorzichtig stapte ik de woonkamer binnen, niet helemaal zeker wat ik moest verwachten. Bill en Tom zaten naast elkaar in de zetel en keken als man op toen ik binnen kwam. Ik voelde Georg bijna direct achter me, iets wat me op zijn minst een beetje op mijn gemak stelde. Het bleef ijzig stil, zelf toen Jojo langs me heen liep naar de zetels toe. Hij zuchtte. Ik merkte Sarah op, Tom had haar hand vast maar ik was niet zeker dat het echt betekende dat ze samen waren... meer iets als Sarah die wist wat er aan de hand was en Tom die gewoon... niet mee was, zoals gewoonlijk. Aan mijn linkerkant hoorde ik lawaai, ik keek geschrokken om. Ash keek me aan met een klein glimlachje. 'Is Zinzi hier niet?' vroeg ik zacht toen ik de stilte niet meer aankon. Bill keek op. 'Bij haar Thuis, wat had je anders gedacht?' vroeg hij kortaf. ik haalde mijn schouders op. Hoe had ik moeten weten waar ze nu was. Ik merkte Melody en Gustav op in het hoekje van de kamer, ze leken hun best te doen om zo stil en onopvallend mogelijk te doen.